Kıymık
Sebastian FitzekKıymık Gönderileri
Kıymık kitaplarını, Kıymık sözleri ve alıntılarını, Kıymık yazarlarını, Kıymık yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bu hiç onun tarzı değil. Sandra'nın çevre bilinci öyle fazlaydı ki , kırmızı ışıkta bile hemen kontağı kapatırdı , diye düşündü Marc ve acıyla güldü. Bir yandan arabayı yeterince hızlı çalıştıramayıp ardındaki arabaların korna çalışmasına katlandığı için , öte yandan , o sırada bir ölünün davranışını sorgulamakta olduğunun farkına vardığı için.
İntikam onlara ne yapmış olabilirdi? Artık hatırlamadığı hangi davranışı onu bu akla hayale sığmayan kabusa itmelerini haklı çıkarıyordu?
Esplanade Oteli'ndeki viraj otuzla gitmeyi gerektirdiği için yavaşladı ve bu yolculuğun onu nereye götürdüğünü , istemediği halde ona eşlik eden ve sadece gizemli olmayıp , şimdi onun üzerinde daha da tehditkar bir etki bırakan bu kadının kim olduğunu bilmeden arabayı sürmeye devam etti.
'' Kimsiniz siz? '' diye sordu.
Kadın ona baktı , kısa bir an duraksadı ve sonra yanıtlarken bakışlarını indirdi. '' Size her şeyi söyledim ya. Kendim hakkında bildiğim her şeyi. Hafızamdakilerin geri kalanını çoktan aldılar. ''
Amaç aracı kutsallaştırır. Doğruyu yaparken bazen yanlış yapılabilir.
Yalnızca bu çılgınca sorulara yanıt aramak bile insanı deliliğin eşiğine getirmeye yeterliydi. Bu yüzden , '' Nasıl yaptınız? '' diyerek konuyu değiştirdi.
'' Neyi? ''
'' Adamları. Onları nasıl alt ettiniz? ''
'' Sizden istediklerinin aynısını benden de istiyorlar. Artık bana inanıyor musunuz? Biz aynı programa sokulduk. Tek başına bir şansımız yok , ama birlikte olursak onlardan kurtulabiliriz. ''
Emma iki kaşının ortasını ovarak derin bir nefes aldı ve soluyarak konuşmaya devam etti. Her cümlede ciğerlerine gürültüyle hava pompalıyordu.
•Kıymık - Sebastian Fitzek•
"Çünkü mutluluk hissi ne olursa olsun, tekrar üretilebilir bir şey değildir. Bir düğmeye basıp çağrılamaz. Bu durum paradoksal bir biçimde ağrı, acı ve sıkıntılar için geçerli değildir."
Kıymık
Merhabalar... Beni benden alan bir alıntıyla başlamak istiyorum. 
Sebastian Fitzek'in
"Eğer geleceği görebilseydik yaşam yolunda yürümeye devam edebilir miydik?"
Sayfa 280 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
'' Beni geri götürmek istiyorlar. Kliniğe. Hafızamın geri kalanını yok etmek için. ''
'' Yere düşen ölür , ayakta kalan gider. '' Halid ona sokağın en önemli kuralını böyle açıklamıştı. Yıllar önce , henüz yollarını ayırmışken , onun ve erkek kardeşinin hayatını belirleyen kurallar. Ve şimdi bu yasanın bunca zamandan sonra hala geçerli lup olmadığını denemenin eşiğindeydi.
Marc aslında , şimdi elindeki sigara biçimli şeyi onun koluna saplama pozisyonunu alan adamın hemen üstüne atlamak istiyordu.
Ancak bunun için önce , ilk başta arkadaşından çelimsizmiş gibi görünen diğerini geçmesi gerekiyordu. Fakat bu yanıltıcıydı. Marc bu tipleri tanırdı ve bir kurban gibi göründükleri için yanlış değerlendirilen böyle sıska zorbaların ne kadar tehlikeli olduklarını biliyordu. Bu sokak dövüşçüleri çelimsizliklerinin dezavantajlarını , fanatikçe kendi kendini yok etmeye hazır olmalarıyla telafi ederler ve sonra vahim bir şekilde yaralandıklarında çevrelerindeki her şeye saldırırlardı.
Motor gürültüsü , yanıp sönen ambulans ışığı ve haykırışlar er ya da geç ev sakinlerinin polisi aramasına neden olacaktı. Ama hemen değil , çünkü gece kavgaları Schöneberg'te sıra dışı bir durum değildi ve çoğunluk , herkesin kendi sorununu devletin müdahalesi olmadan , tek başına çözebilecek durumda olduğuna güveniyordu.
Düşen bir uçaktan , bombalı bir saldırıdan , araba kazasından ya da hayati bir tehlikeden kurtulanlar çoğunlukla facia anını ağır çekimde algıladıklarını söylerler. Patlama , alevlerin püskürmesi ya da çarpışma sanki zamanda bir delik açar ve hatta yeri geldiğinde onları hareketsiz bırakır. Marc o an bu algılama fenomeninin sonuçlarını yaşıyordu : İnsan beyni olaylar dizisi arasında mantıklı bir ilişki kurmak bir yana , o anda ölümcül tehdidin bütün sonuçlarını bir anda algılayabilecek durumda dahi olamıyordu.