Bu kitabı okumadan önce yaptığım şeylerden biri, kültürsüzlüğümün nişanesi olarak sayabileceğim Panait Istrati kimdir, değişik isimmiş cümlesini kurduktan sonra bu ismi araştırmak oldu. İyice araştırdım. 20. yy çağdaş yazarlarından. İsmini, okuduğum kitabında çok duyduğum İbrail kentinde doğmuş Romanya’nın. Çok gezmiş İstanbul’dan tutun da bütün Avrupa’yı, hatta Ortadoğu’yu. Ama çok gezmiş deyince de böyle zenginmiş de rahat rahat gezmiş gibi anlaşılmasın.
Gariban yıkık bir hayattan kendi geleceğini iğneyle kazıyarak kurmuş neredeyse. Bir ara politikayla ilgilenmiş, sonra demiş insan önce kendini düzeltecek başlamış insanı yazmaya. İnsanı yazarken de kendinden başlamış, Adrian koymuş adını bir annesi bir dayısı varmış. Etrafındaki insanları anlatmış durmadan. Arkadaşlık teması üzerinde durmuş hatta kardeşlik temalı kan kardeşlik, kankalık ne bileyim artık çok da anlamı kalmamış buna benzer şeyler.
Kodin kitabında da yine bahsedilen genel temalarına uygun biçimde aynı karakterlerle üç farklı hikaye anlatılmış. Buna bir roman demekten çok novella demeyi tercih ederim. Kodin hikayesi beni çok etkiledi. Resmen yaşadım yani. Panait Istrati’yi sevdim ben, okurken çok samimi şekilde ilerliyor cümleler ama tabi bunun Yaşar Nabi Nayırla da doğrudan ilgisi vardır. Birçok şey düşündürdü okurken kimi yerde sevmedim, kimi yerde sıkıldım, kimi yerde bu kadarı da biraz fazla dedim. Ama her şeye rağmen okumuş olmaktan mutluyum. Sizlere de tavsiye ederim.
