Kaşı görmüş ne çıkar
Çatıp durursa öyle!
Doya doya göreydim de
Daha seyrek olaydı!
Eve gitmişim ne çıkar
Kapını açacak eş yok!
Ne çoluk var, ne çocuk;
Yer yüzünde âvareyim!
Kitabın kahramanı Kodin irikıyım, kaba saba görünüşlü biridir. Rastlantıyla Adrien adlı bir çocukla aralarında başlayan dostluk, Kodin’in yüreğindeki iyilik ve merhamet duygularını ortaya çıkarır. Çekilen acılar, düş kırıklıkları ve yaşamın çelişkileriyle yoğrulan roman, trajik öyküsüyle çağdaş klasik edebiyat yapıtları arasında yerini almıştır.
Bener Üstad Panait Istrati'nin bu kitabında üç öyküsü var: Bataklıkta Bir Gece, Kodin ve Kir Nikola. Her birini okurken insan o sımsıcak dille yazılmış olan satırlara kendini kaptırıp gidiyor. İnsan sevgisi, yakın dostluklar, yardımlaşma, dayanışma, öte yandan türlü zorluklar, kıskanç veya kötü insanlar. Kitabın çevirisi de harika, ne de olsa çevirmen de bizim üstad. Üç öykünün de merkezinde küçük Adrian var. Bir nevi yazarın çocukluğunu temsil ediyor. Bu bakımdan da kitap cana yakın. İçerek güzelleşmek gibi, böyle kitapları okuyup da güzelleşmek var.
Adamcağız sesini çıkarmadan sonuna kadar dinledi, ama pek de bir şey anlamadı ve düşüncesini değiştirmedi. Daima böyle olur: En sevdiğimiz kimseler tutkularımızı anlamazlar.