"Ve şimdi, arkasında bu sayfanın
gidip kaybolmuyorum gözden:
Atlayacağım içine saydamlığın
bir gök yüzücüsü gibi,
Sonra döneceğim büyümeye
küçücük oluncaya dek bir gün,
alıp götürsün diye beni rüzgar,
bilmeyeceğim adımı
ben olmayacağım uyandığımda:
O zaman türkü söyleyeceğim
sessizlikte."
Dizeleriyle biten "GÜZ VASİYETİ" adlı şiir kitaptaki favorim oldu. Bunun dışında Elveda Paris, O Kadar Yüksek Değil ve Sonunda Gittiler de beğendiğim şiirlerdendi. Pablo Neruda nin okuduğum ilk kitabıydı. Nobel ödüllü bir yazardan beklentim daha yüksek olduğundan mıdır bilmiyorum çok etkilenmedim.
