Kuyu
Rasim ÖzdenörenEn Eski Kuyu Gönderileri
En Eski Kuyu kitaplarını, en eski Kuyu sözleri ve alıntılarını, en eski Kuyu yazarlarını, en eski Kuyu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocukluğu.. bir çocukluğu olmuş muydu acaba onun? Herkes çocukluğundan kalma anlatacak bir dolu şey bulabiliyordu, ama onun, çocukluğundan kalma ve anlatılmaya değer gördüğü hiç bir şeyi yoktu, çünkü aslında belki de onun hiç bir zaman bir çocukluğu olmamıştı. Belki çocukluklarını anlatanlar da uyduruyorlardı, şurdan burdan okuduklarını kendileri yaşamış sanıyorlar ve o sanılarını aktarıyorlardı. Bunun böyle olabileceği daha önce aklına gelmemişti, aklına gelse anlatanın yüzüne vurmaktan çekinmezdi. Geçelim ve gençliğimize gelelim. Gençlik mi? Sanki bir gençliği olmuş muydu?
Belki de, diye yorumladı kendi kendine: kuyudan, lâğımdan, her nerdeyse, işte ordan, böyle safiliğe dönüşerek yükselecekti! Belki de endişeleri artık yersizleşiyordu! "Ama seni götürecek olan kendi amelindir, amelin sana vapur olacak, başkasının ameliyle bir yere gidemezsin, düştüğün çukurdan başkasının ameliyle çıkamazsın."
Böyleydi o: sürekli olarak bir çıkmazda duyumsardı kendini.
Sayfa 31
Bir yerlere gitmek, amacını şaşırmadan, gerçeklik duygusunu yitirmeden. Gitmek, durmamacasına gitmek. Bir anın içine sıkıştırabileceği hayatı buydu işte.
Sayfa 34
Bu nasıl bir iştir diye düşünüyor, nereye kaçsa her yerde kendisiyle,etekleri tutuşmuş kendisiyle başbaşa. Artık kıskıvrak yakalanmıştır kendisi tarafından, nereye kaçsa.
İmdat!
Sayfa 41
Kendisiyle başbaşa
Kendisi: yani ruhu: yani vicdanı
.
Ağrıyan bedeni değil, ruhu