Bu son çığlık, son ayrılık... Boş verdim, varsın devrilsin üstüme mavi, tükendiğim yerden yeşermeliyim kuralsız ahıma. Gün değmemiş düşler kuruyorum şimdi kayıtsızlığına.
Hayatında hep tek başına yaşamış, kendi başına almıştı kararlarını, yemeklerini yalnız yemiş, yatağa yalnız girmişti. Şimdi her adımında onu düşünüyor, her adımda iki kişilik kararlar almak zorunda kalıyordu.