Ve
uçarı günlerin fırtınalı karnavalı
dağıtacak
sayfalarını kitaplarımın.
Sözlerimin kurumuş yaprakları mı
durduracak seni
çırpınan soluğuyla.
Bırak hiç değilse
son bir sevgi dalgası sereyim
beni bırakıp giden adımlarının altına.
İnsan
unutabilir
nerede ve ne zaman
göbek bağladığını
üç kat gerdan bıraktığını
ama
unutamazsın hiçbir zaman,
üstünde
birlikte açlığın
ne olduğunu öğrendiğin yeri.
İnsan denen yavru kuş,
çıkar çıkmaz yumurtadan,
uzatır elini kitaba,
defter yığınlarına.
Bense abeceyi tabelâlardan öğreniyordum
sac ve demir sayfaları çevirerek.