Mahalle Maçı, 90’larda çocuk olanların unutmaya yüz tutmuş bildiklerini hatırlatıyor. O dönem çocuk olanların gerçek manada çocukluklarını yaşadıkları son dönemdi belki de. Teknolojinin hayatımıza bu kadar giremediği ve bizi esir alamadığı o dönemlerde mahalle maçları milli bir mesele idi.
Yazar Turgut Akaslan, hepimizin hayatlarında benzerlikler taşıyan bir kurguyu akıcı ve sade diliyle hemde 96 sayfadan aktarıyor. Bir oturuşta okumak istiyorsunuz sonunu merak ederken kendi çocukluğunuza ve kendi mahallenize gidiyorsunuz.
Hele ki benim gibi doğduğunuz veya büyüdüğünüz mahalleye oldukça uzakta yaşıyorsanız satır aralarında kendi geçmişinize doğru bir yolculuğa da çıkabilirsiniz.
Son söz ise kitabın kurgusuna yönelik.. Bir kaç eksik nokta var: Mesela kahramanımız Metehan’ı ispiyonlayan arkadaşı Tayfun’un bunu neden yaptığı es geçilmiş. Ya da Kitapçı Dede’nin kızı Leyla’dan bahsetti yazar fakat Leyla bulunamadan öylece kaldı ve geçildi.
Kitap bitince aklımda şu üç cümle kaldı:
“Hatıralarımı müziksiz bırakma…”
“Bir şehri şiirle yaşamalı…”
“Bana mağlup komutanları anlat Mehlika. Galipleri herkes biliyor…”
Bu üç cümlenin her biri için uzaklara dalabilir, uzun düşüncelerle zihnimi yorabilirim…
