Maraz
Hande AltaylıSözler ve Alıntılar
Yine de acı eninde sonunda geri geliyordu. Çekip bitirmeden yakasını bırakmıyordu insanın. Yerde bağdaş kurup oturmuş anıları pay etmeye çalışırken kalbi, rahatsız ediyordu bedenini. Görünmeyen bir el, sıkıp buruyor, iki kulakçık iki de kapakçıktan ibaret zavallı kalbinin canına okuyordu.
Sayfa 106Kitabı okudu
"...Düşünce ne zaman suç oldu?"
"Her zaman suçtu!"
Sayfa 72 - Remzi Kitabevi
Var olan şeyler aynı kalsa da, senin gördüğün başkalaşabiliyordu..
Sayfa 141Kitabı okudu
Doğru insanı bulmuştum ama onun için doğru insan değildim.
"Elbette korkuyorum. Belki inançlı olsaydım daha az korkardım ana maalesef inancım yok. Size tavsiyem inanabiliyorsanız, inanın. Bir zararı yok. Cennete gideceğini sanmak korkuyu azaltıyor galiba."
Sayfa 134
"Seni ilelebet benimsin sandım."
Sayfa 23
Yıllar sonra ilk defa, bir güne yalnız bir kadın olarak başlayacaktı. Bunca zaman boyunca, fark etmeden "biz" e o kadar alışmıştı ki, "ben" diye bir şey olduğunu unutmuştu. Daha da kötüsü, bu sabah karşısına çıkan "ben", korkak, güvensiz, ne yapacağını bilmeyen, zavallı biriydi. Bu kadını tanımıyordu; demek ki ruhu bile duymadan, içinde böyle bir mahluk büyütmüştü. Farkına varmadan değişmiş, bilmediği korkular, yeni öncelikler edinmişti. İnsanın beklenmedik bir şekilde kendisiyle karşılaşması, karanlıkta bir yabancıyla karşılaşmasından daha ürkütücüydü.
Sayfa 89 - Remzi Yayınevi