Sana son sarıldığım yerde, keşke son olduğunu bilerek, kaburgalarımla ve göğüs kafesimle beraber sarılabilseydim. Şimdi sırtımda yokluğun, yanımda kimsesizliğimle boşluğu kucaklıyorum. Gidecek yerim de yok. Ortada lirik bir sessizlik.
Ama eminim hâlâ, ılık bir nehir gibi saçların.
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak, ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin
Dün kütüphaneden kitap almıştım, bugün kitapta denk geldiğim yazıya bakın 🥹🖤
Okuyamayanlar için yazı;
Gözlerin gönlüme en yakın limanBense o limandaki tek adamSonrasında bir kızla tanıştım