Sonunu bildiğimiz ne kadar oluş varsa, ifade ediş biçiminin estetiği, bizi malum başlangıç ya da sonun içine çekiverir. Gabriel Garcia Marquez'in Kırmızı Pazartesi eserinde , kahramanın öldürüleceği daha en başından bellidir. Dostoyevski'nin Suç ve Ceza'sında Raskolnikov'un baltasının başına iç açacağı da... Tüm bunların tahmin edilebilir olmaktan öte bilmenin, en başından bilmenin mertebesine oturtulmuş olması, bizi edebiyattan alıkoymaz.