Öyle zamanlar oluyordu ki, özellikle sabahları, bu kıraç çiftliğe çiçek açtıranın bir başına ve bilinmeyen 'kendisi' olduğu düşüncesiyle içini müthiş bir övünç sarıyordu. Ne var ki bu övüncü anlaşılmaz biçimde gelecekle ilintili bir acı izliyor, karamsarlığa düşmekten onu yalnızca işe sarılma alıkoyabiliyordu.