Sözler ve Alıntılar
Kendi kendini kandırma, hayatın, hem bireylerin, hem de miletlerin hayatının bir parçasıdır; hepimizin kendimizi ahlaken güvende hissetmemizi sağlar.
Milliyetçilik söylemi, biraz da, modern kapitalist pazarların ve yoğun idari kapasiteleri ve vatandaşlarını savaşa seferber edebilme yetenekleriyle modern devletlerin gelişimine ayak uydurabilecek çap ve biçimde kimliklerin kavramlaştırılması çabası olarak gelişmiştir.
İktisadi, sınıfsal veya entelektüel sadakatsizlik devrimi tehdit eder, ama ırka, dile veya kültüre bağlı sadakatsizlikler, bölünme, irredantizm veya yutulma, devletin sınırlarının yeniden çizilmesi, topraklarının yeniden tanımlanması tehdidi taşır.
Milliyetçilik, tek bir genel kuramla açıklanamayacak kadar karmaşıktır. Çeşitli milliyetçiliklerin içeriğini ve özgül yönelimlerini, büyük ölçüde tarihten gelen kendine özgü kültürel gelenekler, liderlerin yaratıcı eylemleri ve uluslararası düzendeki tesadüfi durumlar belirler.
Milliyetçiliğin, modern dünyanın temel bir söylemsel oluşumu olarak
Popüler sorunlara habis -bazen gerçekten hayalci- çözümlerden yana olanlar, genellikle milliyetçilik söylemini dillerinden düşürmezler.
Milliyetçilik; varolmaya devam eden etnik kimliklerin (Geertz 1963; Smith 1986; Hutcheson 1994); sanayileşmeyle gelen siyasi ve kültürel değişimlerin (Gellner 1964,1983); bütünleşik bir ekonomi ve devletin çeperlerindeki ekonomik eşitsizliğe gösterilen ayrılıkçı tepkilerin (Hechter 1975); eski seçkinlerden ya da komşularından farklı oldukları iddiasındaki yeni seçkinlerin statü kaygılarının ve hınçlarının (Greenfeld 1992); kapitalist ekonomik ilişkileri içindeki devletleri meşrulaştırmaya yönelik bir ideoloji icadının (Hobsbawm 1990) ya da devlet kurmaya eşlik eden merkezileşme ve birliğini sağlama çabalarım pekiştirmenin (Tilly 1975,1990; Mann 1993, 1995) bir sonucu olarak açıklanmıştır.
Etnisite milliyetçilikle akrabalık arasında bir yerdedir.