Mısır'ın Ölüler Kitabı
Albert ChampdorMısır'ın Ölüler Kitabı Sözleri ve Alıntıları
Mısır'ın Ölüler Kitabı sözleri ve alıntılarını, Mısır'ın Ölüler Kitabı kitap alıntılarını, Mısır'ın Ölüler Kitabı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Zaman ve ölüm geçici kabuller, düşünce oyunlarını kolaylaştıran anlaşma işaretleridir.
Mısırlılar için ölüm son değil başlangıçtı
...ölüler dünyasını yaşayanlarınkinden çok daha iyi öğrenmiş olan inisiye için, her an uğraştığı öbür dünya, geçici olduğunu bildiği bir mevcudiyetin ideali oluyordu.
İçinde enkame olduğu beden tarafından işlenmiş hataları ruh hisseder.
Belki de ölümle karşılaşan insan ilk defa doğaüstü fikrine sahip olmuş ve onu görmekte olduğunun ötesinde ümit etmek istemiştir. Ölüm ilk bilinmeyen oldu. Bu insanı diğer sırların yolu üzerine çekti. Düşüncesinin görünürden görünmeyene, geçiciden ebediye, insaniden ilahiye yükseltti.
“Mısırlılar, İki hafta boyunca ay küçülürken, Kötülük Ruhu Seth'in, siyah bir domuz şeklinde, gök yüzünde Horus’un gözünü yediğine İnanıyorlardı.”
“Osiris, Güneş’in Gözü; insanın iki mevcudiyeti arasında, hiç bir kesintiye yer vermeyen sürekliliği simgeler. Bunlardan biri kısa ve görece (rölatif), insanın dünyadaki yaşamı; öbürü ebedî, hayâlî değil fakat gerçek olan yaşamıdır. Doğum ve ebediyet arasında hiçbir aralık yoktur. İki halin ikisi de birbirine vesile, sebeptir.”
İnsanlar ölümlerini yaşarlar ve yaşamlarını ölürler.
HerakleitosKitabı okudu
Tanrılar için, yeryüzünde geçirilen yaşamın azıcık bir şey sayıldığı açıkça bellidir: Kum çölündeki bir tek kum tanesi gibi. Bununla beraber, gelecekteki tanrılaşmaya rağmen, bu fâni dünyada kabil olduğu kadar uzun zaman kalmak, istenir bir şeydir. Eski bir Mısır şarkısında söylendiği gibi: «Bira testileri arasında, dostları ile beraber, neş’eyle oturmak ve bir gün, gökün dibinde, onca hayvan kafalı tanrı arasında, yüceltileceğim hiç düşünmemek.
“Ben gökyüzü mekânlarının, uzay, sonu olmayan bir sıvı okyanusu gibi iken, zamanların ve şekillerin tanrısıyım. Hiç kimse beni doğurmadı, çünkü her varlıktan daha evvel doğmuştum. Benim adlandırıldığını bütün isimlerin sihir gücünün şefaati ile gök hiyerarşisini ve kendi kendini yeniden yaratan maddeyi yarattım... Ben Atoum’um ve kozmik okyanusta hiçbir hayat izi yokken ben gene mevcuttum. Ben evrenin başlangıcı ve büyük tabutun içine uzanmış olacağı zaman sonu olacak olanım. Yokluktan, nehrin sularının silindiği gibi, çoktan silinmiş varlıkların pınarını fışkırttım ve bedenimde yarın’ın sayısız varlığını da taşıyorum... Ben Atoum’um ve biliyorum ki ölüler Osiriste ebedîdirler. Çünkü Osiris, doğru ve yardım etmeyi sevenler ve Mısır toprağından kötülüğü kovanlar için, ayni zamanda ebedi ve sonsuzdur. Büyük yıkımdan sonra, Osiris’in organları oraya buraya dağıldıktan sonra, dünyalar çöktükten sonra, gök âlemlerinin dengesini yeniden kurdum, onların parlaklığını İade ettim ve ışığı ışığım olan Râ’nın doğuşunu gördüm...”
İçinde enkame olduğu beden tarafından işlenmiş hataları ruh hisseder.
İnsanlar ölümlerini yaşarlar ve yaşamlarını ölürler.
HeraklitosKitabı okudu
Horus - Seth çatışması, bu evrensel mitos, sonu gelmez iyi ve kötü savaşıdır. Dünyanın başlangıcından beri şu veya bu biçimde ortaya çıkar.
Zaman ve ölüm geçici kabuller, düşünce oyunlarını kolaylaştıran anlaşma işaretleridir
Tabi, derdi; hayatımı iyilik etmek için kullandım, ve size yalan söylemeksizin, ebedi ve sevgili tanrılar, kendimi meth edebilirim, çünkü en iyiler arasında en iyi idim.
