"...Ailem giderek yaklaşıyor.
Bana, 'Git Aria,' diyor. 'Onlar gelmeden.'
Fakat artık ayak sesleri hemen arkamda. Kulağıma konuşmalar geliyor. Parmaklar kollarıma gömülüp beni ondan koparıyor.
Nazikçe, 'Seni seviyorum.' diyor.
Sonra onu götürüyorlar. İsyan dolu bir çığlık atsam da artık çok geç.
Babam gölgelerin arasından çıkıyor. Tabancasının uğursuz namlusunu başıma dayıyor. İçimde bir şeyler patlıyor.
Bu öykünün mutsuz sonlanacağını hep biliyordum."