Bir gün, hatta, bir saat, yok hatta bir dakikamızı ayırıp bütün
insani ve bütün güzel duygularımızı kuşanıp; kendimizi sorgulamaktan başlamak üzere acıların insanları tıpkı yağmur gibi gözyaşları ile ıslattığı savaşları sorgulayalım
...ve ölümleri.
Savaşları çıkaran sistemleri ve sistemlerin dişlileri olan çıkarsal
insan mekanizmalarını sorgulayalım. Sorgulamaktan korkmayalım çünkü güzel bir dünya düşünün gerçekleşmesi "Sorgulamaktan" başlar.
Mülteci (Umuda Yolculuk) adlı bu roman, Afganistan'da
2001 yılında başlayan Amerika Taliban Savaşından dolayı hayatlarını kaybeden sivillerin acısını yaşayan ve geride kalan insanların ölümden kaçış adına Kirlenmiş bir zamana inat "Umuda" yolculuk eden bir Afgan ailenin dramatik yolculuğunu anlatırken "Barış uzak mı?" diye bir iç seslenişle
savaşları ve savaşları çıkaran sistemleri sorgulamaya götürüyor.
Tarihin, kan damlamış sayfalarında ve hep aynı büyük acıların ablukasında kalan yüreklerden aldım öfkemi; öfkem ki kardeşliğe kurşun sıkanlaradır, çocuklara kirlenmiş bir dünya bırakanlaradır...
Her mevsimde Baharı özlüyor yüreğimdeki gözü yaşlı Analar,
Her mevsimde çocuklarını...
Her oyunda Babasını özlüyor içimdeki yetim çocuklar
ve sonu olmayan titremeler sarıyor bedenlerini...
"Adım Barış olsun mu?" diye soruyor içimde yeni doğan bir çocuk,
"Bir gün silahlar susar mı?" diye soruyor gözlerimdeki yetim bakışlar,
ve yoksul...ve yakılmış...ve susturulmuş...
ve Mülteci insanlara adamak istiyorum bütün ömrümü;
Hatta yürekler kanamasın/kanatılmasın,
Çocukların gözlerindeki ışık sönmesin diye
Tıpkı Pepuk kuşu gibi kanayarak uçmak
(Tanıtım Bülteninden)
