Yaşamları tek yönde akan bir nehir gibi durgun ve sınırlı olduğunda, bu nehirde sürüklenmeyip kendi yönlerini kendileri oluşturacak kadar özgür ve güçlü Kadınlar var. Ve bu yönleri daima sevgiye, aşka, bağlılığa, yaşamaya taraftır. Ve yaşarlar da. Stefan Zweig'ın eserlerinde de bu güçlü Kadınlarla karşılaşırsınız. Gerçek gücün ne olduğunu bilecek kadar güçlü. Sevgidir bu. İçimizde açan çiçeklerin tohumu sevgidir. Tutunduğu toprağı sevgidir. Islandığı, hasret olduğu yağmuru sevgidir. Yakıcı güneşi sevgidir. Serinlediği ılık rüzgârı sevgidir. Ve o sevgiyle daha da renklenir çiçeklerimiz.
Bunu bilen Kadın ve Erkek yaşatır sevgiyi birlikte, renklendirir çiçekleri daha da, her şeye rağmen, her zaman, özgürce.