Murphy
Samuel BeckettMurphy Gönderileri
Murphy kitaplarını, Murphy sözleri ve alıntılarını, Murphy yazarlarını, Murphy yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşam diye bilinen sendrom tedaviye olanak tanımayacak kadar dağınıktır. Tedavisi mümkün her tanıya karşılık kötüleşen bir başkası ortaya çıkar. İnsanların gereksinimleri bir kısır döngü yaratır. Eksikliğin niceliği asla değişmez.
Sayfa 138
"Güneş parlıyor ve onun yerini alacak hiçbir şey yoktur dünyada."
Sahtekârı aptal desteklediğinde, dürüst insana kollarını kavuşturmaktan başka yapacak bir şey kalmaz.
"Londra!" diye bir çığlık kopardı...
" Refaha kavuşmak isteyen her gencin Mekkesi."
Soluk almaktan bezdiğinde kullanmak üzere oksijen maskesi almak için para biriktiriyordu.
Güneş seçeneği olmadığından, hiçbir yeniliğin olup bitmediği dünyanın üzerinde ışıldıyordu.
Yaşam diye bilinen sendrom tedaviye olanak tanımayacak kadar dağınıktır. Tedavisi mümkün her tanıya karşılık kötüleşen bir başkası ortaya çıkar. İnsanların gereksinmeleri bir kısır döngü yaratır. Eksikliğin niceliği asla değişmez.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Böylece bedeni onu usunda gittikçe daha çok özgürleştirdikçe, dünyadaki pisliklere tükürmek için aydınlıkta kaldığı süre iyice azalıyordu.
Sayfa 83Kitabı okuyor
Akıl onu kaybetmekten korkanlara kene gibi yapışırdı. Ya kaybetmeyi umut edenlere..
Alıntı
Üstesinden gelinen her güçlük, yerini bir başkasına bırakıyor. İnsan gereksinimleri kısır bir döngü oluşturuyor. Bir tatmin edilir edilmez, öteki çıkıyor karşımıza
Sayfa 48Kitabı yarım bıraktı
Alıntı-1
‘Sonu kötü bitecek bir ilişkiye zaman varken son ver.’ dedi Bay Kelly
‘Bırak beni, gideyim’ dedi Celia
Sayfa 25Kitabı yarım bıraktı
Bütün yaşam bir karmaşa ve bu yığının içinden seçebildiğimiz görüntülerden oluşuyor.
"Neye âşıksın?" dedi Murphy. "Ben böyleyim. Var olmayan bir şeyi arzulayabilirsin ama sevemezsin." Murphy'den iyi bir hücumdu doğrusu. "Peki neden beni değiştirmek için bunca çaba harcıyorsun? Beni artık sevmemek için mi?" Sesi burada, hayranlık verici bir tizliğe ulaştı, "Beni sevmeye yazgılı olmamak için mi, beni sevme zorunluluğundan kurtulmak için mi?"
Celia Murphy’den bir an bile ayrı düşse (kimi zaman zorunluydu bu), anlamdan yoksun yüzyıllar geçiyordu sanki. Murphy aynı durumu, kendi açısından, daha tumturaklı bir biçimde, şöyle dile getiriyordu: “Celia’sız bir hiçim!”