"Söz diliyle değil hal diliyle söylenir bunların tümü" ve "Dünya ahiret ne sır varsa bu kitapta yazılıdır" iddiasında bir kitap okudum.Attar kendisinden sonra gelen bütün sufileri etkilemiş bir isim. Mantık-ul Tayr en bilinen eseri bizde.Esrarname'yi de beğenmiştim okuduğumda.
Bundan yüzyıllar önce yazılmış Tasavvufla ilgili kitaplarda hakikatler üstü örtülü anlatılmış.Bu nedenle kendi dilinde anlaşılması için çaba sarfedilmesi gereken eserler aradan geçen yüzyıllar sonunda bugünün hakikatten nasipsiz insanlarının elinde anlaşılamayacak metinler olup çıkıvermiş.
Kitabın çevirisi son derece güzel ve anlaşılır günümüz Türkçesi ile yapılmış.Az değil, 700 sayfa bir kitap.Iddia edildiği kadar çarpıcı bulmadım kitabı.Fazla iddialı buldum.
Ancak bir kez daha anladım ki, bir çevirmen bir yazarın duygu düşünce dünyasından ve ilim sahasından ne kadar uzaksa çeviri de o kadar bize yabancı kalmaya devam ediyor.Evet çeviri güzel ama bir şey eksik: O da ana dildeki metnin ruhu.Coleman Barks Mesnevi'yi Ingilizceye çevirirken farklı bir çeviri tekniği kullandığını yazıyordu.Anlaşılan o ki, Attar da yine Attar gibi Tasavvuf literatürüne hakim bir çevirmene ihtiyaç duyuyor.
Hakikatler denizin dibinde gizliydi ve onca güzel çeviriye rağmen sırlar yine denizin derinliklerinde kalmaya devam ediyor.Ne dediğimi anlayın artık..
