En Eski Mutluluğa Övgü kitaplarını, en eski Mutluluğa Övgü sözleri ve alıntılarını, en eski Mutluluğa Övgü yazarlarını, en eski Mutluluğa Övgü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Denize düşen çağlayan gibi,
Tepenin ardında kaybolan güneş ve ay gibi,
Kaçıp giden günler ve geceler, saatler,anlar gibi,
İnsan yaşamı gözyaşına bakmadan akar gider.
Kim mutlu olmayı istemez? Ama onu nasıl bulacağımızı, nasıl koruyacağımızı ve hatta nasıl tasvir edeceğimizi bilemeyiz.
Mutluluk çaba gerektiren, insanı rahatlatan ve herkes tarafından erişilebilen bir şey olarak tanımlanabilir mi? Mutluluğu dışarıda aramak yerine, kendi içimizde mi aramalıyız? Mutluluk kısa süren zevklerle yakalanabilir mi? Yoksa mutluluk, kişisel olmaktan çok şefkat uyandıran, diğer insanların iyiliğini isteyen bir duygu mudur? Gerçekten mutluysak dünyayı değiştirebilir miyiz? İnsanlara duyduğumuz şefkat, nefreti sona erdirme ve sevmediğimiz insanları bile mutlu etme düşüncesine dönüşebilir mi?
Mutluluğa ÖvgüMatthieu Ricard · Doğan Kitap · 200719 okunma
Ben ile kendine güveni birbirine karıştırıyoruz.Ben, insana yalnızca yapay, geçici nitelikler- iktidar, başarı, güzellik ve fiziksel güç, entelektüel canlılık, öteki hakkındaki kanılarımız- üzerine kurulu bir güven sağlar, özellikle de bizim gözümüzde ve başkalarının gözünde "kimliğimizi" oluşturduğunu sandığımız şeyi sağlar. Durumlar değişip gerçeklik ile aramızdaki fark gereğinden fazla açıldığında, ben sinirlenir, gerginleşir ve sarsılmaya başlar. Kendine güven yıkılır, geriye yalnızca yoksunluk ve acı duyguları kalır.
Uzlaşmaların maskesini düşürelim, her gün oynanan gündelik oyuna ara verip kendi yalnız halimizle biraz vakit geçirmeyi başarmadan bu dünyadan ayrılmayalım.