Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Narziss ve Goldmund
Hermann HesseNarziss ve Goldmund Yorumları ve İncelemeleri
Narziss ve Goldmund yorumları ve incelemelerini, Narziss ve Goldmund kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Narziss ve Goldmund puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Narzsiss;akıl ve mantıkla hayatına yön veren içindeki yetişkin ruha göre yaşamını sürdüren görev ve sorumluluklarına fazlasıyla önem veren bir düşünce adamı.BABA olgusu yaşamına yön verir.
Goldmund;çocuk ruhlu,içindeki çocuğun yön verdiği hazlara göre yaşayan sanatçı ruhlu bir birey.ANNE olgusu yaşamını harekete geçirir.
Her iki karakterin
318 syf.
10/10 puan verdi
Kitabı okurken aklıma yazacak o kadar çok şey geldi ki. Şimdi büyük bir kısmını unuttum. O yüzden daha okumam üzerinden saatler geçmişken yazayım dedim. Kitabı hayli bir beklettim. 43 gün beklemiş. Başladım, ilk bölümden sonra bıraktım. Tekrar başlayıp bu sefer sonuna kadar ilerledim. Bunun sebebi kitabın sıkıcı ya da ilerlememesi değil. Tersine
Hermann Hesse'nin okuduğum ikinci kitabı Narziss ve Goldmund yer yere sinir bozucu, yer yer duygulandıran bir kitap oldu. Birbirinden farklı iki karakter olan bu iki dost, farklılıklarıyla adeta birbirlerini tamamlıyor. Narziss; Bilge, dine bağlı, fikir sahibi; Goldmund ise hayale ve keyfine düşkün, sanatçı, hayalci bir karakter. Hikâyede ağırlıklı olarak Goldmund'un arayışını okuyoruz (tıpkı Siddhartha gibi). Din, ölüm, aşk, tutku gibi konuları Goldmund üzerinden çok iyi anlatmış Hesse. Yazarın ayrıca Veba salgınına da değinmesi güzel olmuş, salgını içerden görüyorsunuz. Dili, betimlemeleri ve diyaloglar çok dokunaklı ve adeta okuyucuyu içine çekiyor, okumanızı tavsiye ederim.
Kitaba ilk başladığımda çok mutlu olmuştum, uzun zamandır edebi sayılabilecek kitaplar okumadığımı fark etmeme sebep olmuş ve Herman Hess'in kullandığı dil ile mesut olmuştum. Hatta kitabın ilk 100 sayfasına kadar bu mutluluğum devam etti ama sahnenin yavaş yavaş Goldmund karakterine geçmesiyle biraz hayal kırıklığına uğramadım değil. Hatta kitabın devamını Narziss'e kavuşma umuduyla okuduğum doğrudur. Sanırım bunda Goldmund karakterinin hayatının amacını bulmak için izlediği yolun etkisi büyük. Bu benim karakterime o kadar zıttı ki sevemedim bir türlü karakteri. Burada da haklısın be Goldmund diyemedim. Diyemeyince de hep kızdım Goldmund'a, zaten bunları hak ediyorsun sen dedim başına gelen zorluklar için. Belki de yazarın yapmaya çalıştığı buydu, iki zıt ama birbirini tamamlayan karakter ile okuyucuları yüzleştirmek, taraf tutmalarını sağlamaktı. Bir tarafı tutarken bir tarafı acımasızca eleştirmeyi sağlamaktı amacı...
Ama kitabın dili gerçekten güzeldi, bitirince bir daha Hermann Hess okumalıyım diyecek kadar güzeldi hemde.
Narziss Ve Goldmund - Hermann Hesse
Mariabronn Manastırı’nda kesişen iki hayat...
Düşünür, bilge, araştırmacı, üstün zekalı, güleryüzlü, genç yaşına rağmen manastırda öğretmenlik yapan Narziss...
Hayal dünyası oldukça geniş, çocuksu bir ruha sahip Goldmund...
İkisi de gencecik, ikisi de ağırbaşlı, ikisi de kaderlerinin çağrısını içlerinde barındırıyor ve ikisi de dünyada bulunmalarının bir nedene bağlı olduğuna inanıyor...
Kendi eksikliklerini ve kaybolmuşluklarını birbirinde bulan iki insan...
Zıt görünen bu karakterlerin, başkalarını imrendirecek ve kıskandıracak muhteşem dostluğu...
Aşkının peşinden giden Goldmund’un yaşadıkları ve birgün mutlaka tekrar kavuşmak umuduyla geçen zaman...
Akıl ve mantık, ölüm ve yaşam, aşk ve tutku üzerine kurulan paha biçilmez nitelikteki felsefi cümleler...
Özet olarak, okumanın keyfini ve doyumsuz edebi hazzı tattırabilecek ne arıyorsanız bu müthiş kitapta mevcut.
Arkadaşlık-dostluk kitapları hep bende ayrı bir yere sahip olmuşlardır. İstrati’nin ‘Mihael’i, Steinbeck’in ‘Fareler ve İnsanlar’ı, Pavese’nin ‘Senin Köylerin’i, Barış Bıçakçı’nın ‘Bizim Büyük Çaresizliğimiz’i ve Hosseini’nin ‘Uçurtma Avcısı’ bu kitaplardan bende en çok etki bırakanlar olmuştur. E işin içine felsefe de girince, içinde bulunduğum yoğunluğa rağmen çok çok çok keyif aldığım bir okuma oldu. Bu sıradışı ve zıt dostların/dostluğun verdiği mesajlar ve yaşanan maceraların felsefeyle harmanlanması size kendinizi sorgulatacak, derin düşüncelere daldıracak.
Keyifli okumalar dilerim.
Okuduğum ilk Hesse kitabı ve neden bunca zaman yazarla tanışmamışım diye beni hayıflandıran bir kitap oldu.
Genç yaşlarda bir manastırda tanışan tamamıyla birbirine zıt iki insanın, dostun hikayesi. Narziss ve Goldmund, biri aklın, mantığın, iradenin, sağduyunun, yaşamın kurallarına ve tanrının buyruklarına uygun yaşamanın, diğeri duyguların, hazzın, zevkin, acının, özgürlüğün, kuralsızlığın temsilcisi. İki dostu düşündüğümde tek bir beynin iki lobu aklıma geldi nedense sağ ve sol lob. Kitabın yorumlarına baktığımda benden önce okuyanların da benzer şekilde düşündüklerini görmek şaşırttı.
Bir çok konu işlemiş yazar, aile kavramı, kadın-erkek kavramı, mantık ve duygu dengesi, yaşam ve ölüm, bağlılık ve hiç bir yere ait olamama, inanç-inançsızlık, sevgi ve ihtiras…
“Çok gezen mi bilir, çok okuyan mı?” sorusunu aklıma getiren bir kitaptı.
Yazarın diline, anlatımına hayran kaldım. İyi ki okumuşum dediğim bir kitap oldu🪶
“Peki, sen bir gün nasıl öleceksin Narziss, bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?”
Narziss aklı, Goldmund nefsi yani sezgi ve içgüdüyü temsil ediyordu. Narziss usun sağlam ve kesin olanı nitelediğini, olası şeylerden değil gerçeklerden hoşlandığını, doğaya karşıt bir güç olarak varlığını sürdüreceğini savunuyor; kendini bu yoldan gerçekleştirme yolunda ilerliyor. Goldmund da başta Narziss gibi bu yoldan gitmeye çalışıyor. Ama
"Peki sen bir gün nasıl öleceksin Narziss , bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir,annesiz insan nasıl ölebilir?"
Narziss çok genç yaşta dini eğitim alıp rahip olmak için Manastırda eğitim alır ve hızla yükselir . Zekasını bilim ile geliştirir. Mantığı ile hareket eder. İnsanların ruh halini çabuk çözer .
Golmund ise babası tarafından Manastırda eğitim için getirilir .Masum , sevecen, merhamet dolu bor çocuktur.
Zamanla karakterleri zit olan bu iki kişi dost olur .
Fakat Goldmund için Manastır yeterli gelmez . Çok sevdiği annesini kadınlarda aramaya başlar . Anne sevgisini bu şekilde doldurmaya çalışır. Dünyayı gezerek insanları, doğayı tanır. Ama dostunu hiç unutmaz.
Yıllar sonra bu dostlar bir hapishanede karşılaşır. Biri basrahip,diğeri hırsız olarak .
Birinin hayatı güvenli yaşamak için hayallerinden vazgeçisi, diğerinin yaptıklarından dolayı acı cekisi .
Hesse kitabının başlangıçında Goldmund ve bizi manastırın içindeki kestane ağacı betimlemesi ile karşılar. Aslında bu ağaç Goldmund'un gelişimi ile bir paralellik gösterecektir. Goldmund çıraklık yolculuğundan döndüğünde ağacı yeşermiş kestanelerini dallarından aşağıya sarkmış olduğunu görecektir. Goldmund'da çıktığı yolculuktan çok şey öğrenmiş meyvelerini verme vakti gelmiştir. Yaptığı heykellere tecrübelerini katıyor gören herkesi büyülüyordu. Bu yolculuğa çıkmasına manastırda tanıştığı Narziss ile konuşmaları etkili olmuştur. İki dostun karakterleri zıtılıklar üzerinedir. ( burda yazarımızın jung felsefesinden etkilendiğini olayların örgüsünü zıtlıklar üzerine kurmasından anlarız). Narziss ne kadar ruh ise Goldmund o kadar maddedir. Sanat ve bilim , tinsellik ve ussalık güzel ve çirkin, ölüm ve cinsellik gibi zıtlıkların evrenin dengesini oluşturduğunu kitabında çok güzel uzun betimlemelerle anlatmıştır.
Herkes bu kitabı zevkle okuyacağını düşünüyorum.
Nobel ödüllü #hermanhesse #narzissandgoldmund kitabı Goldmund'un Narziss'e şu cümlesi ile biter.
"Peki sen bir gün nasıl öleceksin, Narziss, bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?"
Narziss ve Goldmund
Hermann Hesse'nin Siddhartha'sını okuyanlar "Narziss ve Goldmund" okurken yabancılık çekmeyecektir. İki kitabın arasındaki benzerlik sanırım şu; dünyada kendi keşfetmeye çalışan, sürekli yolda olan, özgür ruhlu insanın arayış mücadelesi. Bir yanda aklı temsil eden, olgun ve kibirli, zeki ve düşünceli Narziss. Diğer yanda duygusal, çocuksu, hisli ve sanatçı ruhlu Goldmund... Narziss kendini manastıra adamış, bilim ve felsefe ile ilgilenip kendi hayalini gerçekleştirmişken; Goldmund manastırı terkedip yollara düşmüş, sınırsız cinselliği tatmış, ölümün ve hastalığın kol gezdiği diyarları gezmiş, zanaat öğrenmiş, kısacası hayatını anlamlandırıp sürekli arayış içinde olmuştur...
318 syf.
·
Puan vermedi
Hıristiyanlık kültürü ve manastır geleneği üzerine kurgulanmış zaman zaman Hesse'nin kişiliğinden de ilham alan; ahlaki yönü polemiğe açık ama edebi yönü tartışılmayacak kadar iyi olan bir eser...
1946 Nobel ödüllü yazarın kitabı, manastırda yolları kesişen Narziss ve Goldmund’un dostlukları üzerine. Narziss, genç yaşına rağmen kendini bilim ve mantıkta geliştirmiş, manastırda ders veren, ‘aklı’ simgeleyen karakter. Diğer yanda sonradan manastıra gelen, öncelikle dış görünüşüyle ön plana çıkan, çocuksu, sanatçı ruhlu, ‘duyguyu’ simgeleyen Goldmund. İlk olarak Narziss’i tanıyoruz. Daha sonra Goldmund’un manastırdan çıkışını ve maceralarını okuyoruz. Çoğunluk, Goldmund'un gezileri, maceraları, düşünceleri üzerinden ilerliyor.
Aralarındaki dostluk, tam manasıyla olmasa da bizdeki Şems ve Mevlana’yı hatırlattı bana. Mevlana, dergahı bekleyen, ayakları yere basan, daha sabit, Şems ise gezen (hatta sonunda kaybolan !), maceracı. Bazı kaynaklarda, Nietzsche’nin Tragedyanın Doğuşu adlı yapıtında incelenen Apollon (kontrol, uyum) ve Dionysos (tutku, coşku) ile benzerliklerine değinilmiş. Akıl ve duygu.
Yazarın Knulp adlı eserine ve yaşam öyküsüne baktığımda Goldmund’a bir miktar daha yakın hissettim kendisini. Bu arada orta kısımlarda çok az yavaşlasa da rahat okunan bir kitap. Tavsiye ederim.
Spoiler
Hermann Hesse'in yazımına laf etmek haddim olmadığı için direkt olarak kitap karakterleri hakkındaki birkaç düşüncemi paylaşmak istiyorum.
Kitap boyunca Goldmund bunu da mı yapacaksın dedikçe, Goldmund'un hep daha fazlasını yaptığı, kitabın son sayfalarına kadar kızdığım ancak ölüm döşeğinde söylediği, "Peki, sen bir gün nasıl öleceksin, Narziss, bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?" cümlesi üzerine, kitabın kapağını kapattığım anda duvarı seyretmeme sebep olan kişidir, Goldmund.
Hatta son sayfalarda Narziss'e aklımdan hiç çıkmadın dediğinde, çingene güzelinden, şatodaki Lydia'dan, Yahudi güzelinden Narziss'e hiç zaman kaldı mı ha?! diye kızabilirsiniz bile. Ben kızmıştım. Elbette ben bir psikolog değilim, bir eleştirmen de değilim bu yüzden Goldmund'un aslında kadınların arasında dolaşırken annesini aradığını falan söylemeyeceğim, ancak Hermann Hesse bunu son cümlesiyle bize çok güzel yansıtıyor. Ve tabii bu basit bir inceleme olarak kalacaktır çünkü bu kitabın en basit yönü, bunun dışında Goldmund'un manastırdan ayrıldıktan sonra geri döndüğünde artık Tanrı'ya bile inanmayışı, gezgin hayatı, veba salgınında görmüş olduğu vahşetler... Bu detayları da kaçırmamak ve kitabı basite indirmemek gerekir.
Ben bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine aldım asla pişman değilim. Bu inceleme için de özellikle boş bir anı bekledim ki aklımdakileri düzgünce ifade edebileyim. Bence Hermann Hesse'ın her kitabı gibi bunu da okumalısınız.
Ortaçağda cereyan eden ,manastırda başlayıp yine manastırda son bulan Narziss ve Goldmund adında iki kişinin serüveni anlatılıyor .Aslında yazar ‘yönelim ‘ve ‘ amaçlara ‘kişi paltosu giydirmiştir.Her bir karakter bir oluşu,bir soyut kavramı nitelemektedir. Narziss ve Goldmund birbirlerine karşıt gibi görünen aksine birbirlerinden ayrı ama sonu aynı olan yollardadırlar.Narziss akıl ,us ve sezgi gibi duygulara, Goldmund ise tutku ve heyecan duygusuna şekil vermişlerdir.Bunlar şekil itibariyle görünen farklılıklardır.Görünenin ötesinde ikisinide aynı paydada birleştirecek olan şey ‘doyum ‘ ve ‘mükemmelliyetçilik’ arayışıdır.Aslına bakarsanız yazar bir insanda bulunan ikililiği ele almış.Fıtrat olarak insanoğlunda çatışan iki şey; akıl yönelimi ve tutku hazzı . Kitap sürükleyici ,merak uyandıran bir hikaye içermiyor.Bunun nedenini de şuna bağlıyorum :Okuyucuyu günlerce kendisiyle buluşmaya davet eden bir düşünce kitabı olduğu için ,hazmederek ,daha çok düşünerek ,her bir olguyu kendi yaşamımızla kıyaslayarak okumamız gerekliliğine inanmış yazar.Anlatabileceğim olay örgüsü çok kısa ama eminim ki felsefe ve düşünce üzerine merak ve ilgi duyanlar çok faydalanacaklardır kitaptan.İyi okumalar diliyorum .