Yazarın günlük yaşam, yeni çıkan kitapların eleştirileri, televizyonda gördüklerini, siyasilerden duyduklarını paylaştığı yazılar… Güncel bir olayla ilgili görüşlerini paylaşırken, tarihten karşılaştırmalar yaptığında bu kadar çok şey bilmesi insanı kıskandırıyor. Müzikle ilgili konuşurken Halit Ziya’ya, yayınevlerinden bahsederken Hüseyin Rahmi ile ilgili anılara götürüyor bizi.
Yazıların içeriğinden çok, yazarın dili üzerinde durmak gerek. İnsanı çeken bir anlatış tarzı var. Daha önce hiç duymadığım kelimeleri yazılarının içine öyle güzel yerleştirmiş ki, hiç sırıtmıyor. Billahlı fillahlı kitaplar, süllümsako, bidibidibako, aladışappak, şakkışefe… Salah Birsel gerçekten de iyi bir kelime üreticisiymiş.
