Nihayet Dergi’nin bu ayki konusu:
Tecrübe edinemiyoruz, bari sertifika biriktirelim!
Modern hayatın hızı elbette belli bir standartlaşmayı beraberinde getiriyor ve her gün yeni beceriler edinmek zorunda bırakıyor insanları. Bu zorunluluğu zihnimizin arka planında tutarak şu soruyu sorduk bu dosyada:
Eski mesleklere yeni isimler veren sertifika programları, ‘hayatın hedefini ve gayesini’ bulmayı vadeden bir kaç günlük eğitim programları, tecrübeyi, olgunlaşmayı, ustalığı sağlayabilir mi?
“Hayat Tecrübesi Edinemeyenler, ‘Yaşam Koç’larına mı Emanet” sorusunun cevabını aradık.
Fatma Barbarosoğlu İş ilanı/sabır sebat testi’nde çarpıcı bir olayın izleğinde ‘bilirkişi’ belgelerinin tecrübe karşısında nasıl da un ufak olabildiğini ortaya koyuyor.
Her yer koç, tarım toplumuna geri mi dönüyoruz? Osman Bülent Manav, hayatımıza yol göstermeyi vadeden ‘koç’lara, NLP uzmanlarına ve eski mesleklere yeni adlar bulmaya dair yazdı.
Aysel Yaşa, çoban olabilmek için sertifika alan kadınlara dair yazdı: Çoban değil, Sürü Yönetimi Elemanı.
Nazife Şişman Küresel kapitalizmde kişisel gelişim eğitimi’nde el kitaplarından kişisel gelişim eğitimlerine uzanan ‘tavsiye arayışı’nın küresel kapitalizm ile ilişkisini yazdı.
Betül Şatır, dokuz yaşında iken, “Beni çırak al” diye ustasına yalvaran, on dokuz yaşında ustalığa geçen Türkiye’nin ilk kadın sedefkârı Fatma Ayran ile bir zanaat öğrenmek üzere gösterdiği gayreti ve usta-çırak ilişkisi ile öğrendiklerini konuştu: “Bu zanaata gönül verdiğimde dokuz yaşındaydım.”
Yaşadıklarımızdan neden ibret alamıyoruz? Geçmiş hayatlardan neden tecrübe aktarımı yapamıyoruz? Bu soruları felsefe kökenli bir sosyologla, Prof. Dr. Hüsamettin Arslan’la konuştuk: “Modern insan gözleriyle düşünür.”
Ve...
Mustafa Özel, Aklıkarışıklar İçin Kılavuz’da E. F. Schumacher’in kitabını,
Ali Ayçil, Erkeklere dair birkaç hikâye’de hayatın içinden birkaç sahneyi,
İskender Pala, Annemden bana kalan’da annesinin ardından duyduğu büyük özlemi ve bıraktığı yadigârları yazdı.
