Allah’ın varlığına en büyük delil, insanın kendisidir. İnsan, varsın!
Allah’tan uzak değil, Allah ile varsın. Buna rağmen anlamın öznelde değer yargısal görü vermesi ve amaca bağlı içselleştirilmesiyle değere dönmesi doğası gereği edindiğin yorumlama gücün ile özgürce dilediğine inanmaktasın. Öncesinde olmayan ama şimdi ve burada varsın. Yok iken var olmak, Allah’ın varlığına delil iken dilediğine inanmaktasın. Kaçamayacağın gerçeğini sonunda bulacaksın. Senin dinin sana, benim dinim de bana diyecek kadar uzaktasın. Varoluşun anlam ve değerine duyarlı isen aynı yolda benim ile buluşacaksın...
...
Hakikat, hep bilmediğimiz yerden gelir. Ezberlediğimiz dünyayı yıkarcasına gelir. Ya ona tutunarak yaşam yolunda yürüyeceğiz ya da yokluğa karışmış, unutulanlardan, geride bırakılanlardan olacağız. Tutunduğumuz da ise onun ile var olduğumuzun gerçeğinde kendiliğe yitik olmadan yaşamayı öğreneceğiz…
