O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
Murat GülenO Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim Gönderileri
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim kitaplarını, O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim sözleri ve alıntılarını, O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim yazarlarını, O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünyanın yoksullar için bir huzur evi olmamasının nedeni, yeryüzünün zenginler için bir bakımevi olmasındandı.
Zaman bir aceleyle aldı yıllarımızı
"Öldükten sonra en son çürüyen organın kalp olduğunu öğrendiğimden beri sorguluyorum: Ey insanlar, siz kalbinizi ne çabuk çürüttünüz?" diyor 
Murat Gülen
Yazma dedim kendime, yazma Hülya! Öyle ya sevmezsin sen eleştiriyi(negatif olanları). Evet sevmem, mümkün oldukça kaçar, kaçamadıkça da hep sormak isterim "Eleştirmekten öte n'apıyorsun?" diye. Eylemsiz lafları duyması bile iyi gelmez bana anlayacağınız. Bu kitap içerisinde pek çok durumu eleştiriyor yazar ama bunu öyle güzel yapıyor ki, kelimeler kendilerine bu kadar güzel yerler bulabiliyorsa nefesimiz neden amaçsızca titreştiriyor ses tellerimizi, diye düşünmeden edemiyorum.
Okurken sıkça, sol tarafımıza daha yatkın olduğu için kalbimiz, sol tarafımda bir sızı hissettim. Yazar da bunu öngörmüş olacak ki bazı bölümlerin sonuna "Sol omzuna dokun." gibi hatırlatmalar eklemiş, sonuçta kalpten omuza ne kadar mesafe vardı ki? Biliyordu dokunduğu yerleri... Üzüntümün diğer nedeni de bu aslında; keşke tertemiz doğan kalbini kötülükle dolduran insanlar da okusa da onların da titrese kalpleri, belki yeniden can bulurdu kaybettikleri iyilikleri.
Cancağızım, diyor. 
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
"Biz, uçmayı, buranın bize ait olmadığını anlayınca öğrendik...
Bak! Sol omzunda bir kanat." :(
Ne yere ne göğe ne de suya... Cemre yüreğe düşmezse dünyaya gelmez bahar.
Sayfa 76Kitabı okudu
"İçimde önyargı büyütmek yerine umut biriktirmeme rağmen sahte kimliklerin gerçek hallerini gördükçe ölüyor suretler tek tek zihnimde... Sanki buzdan insancık heykelleri yapıyorum, onlarsa anbean benliğinden geçtikçe damla damla yok oluyorlar. Tam bir felaket! "
*Cemal Süreya
Sayfa 67Kitabı okudu
Araftan daha kötüsü, nerenin cennet nerenin cehennem olduğunu bilemeyişimizdir.
Mumları her yakışında karanlığın senden gizlediklerini göreceksin diye korkuyorsun; biliyorum.
Sonra insan haykırır:
Hepinize kırgınım, ben gibi gözüküp çocukluğumu, korku- suz, koşulsuz insan sevgimi çaldınız. Özlediğim tüm iyi duygula
rımın katili olduğunuz için sizi affetmiyorum!
Sayfa 127Kitabı okudu