Sözler ve Alıntılar
Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim,
akarsuyun,
meyve çağında ağacın,
serpilip gelişen hayatın düşmanı.
Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına:
-çürüyen diş, dökülen et-
bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler.
Ve elbette ki, sevgilim, elbet,
dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya
dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle: işçi tulumuyla,
bu güzelim ülkede hürriyet...
Sayfa 35 - Şair: Nazım HikmetKitabı okudu
Direksiyon kursunda öğretirler.
Gözünüzü önünüzden ayırmamanız gerekir. Ama arada dikiz aynasından arkaya da göz atmak şarttır.
Hiç arkaya bakmazsanız, yaklaşan tehlikeyi fark etmezsiniz.
Hep arkaya bakarsanız, önünüze çarparsınız.
Arada arkaya bakıp ileriye yol almak en doğrusudur.
Araçlar için doğru olan, insanlar ve toplumlar için de doğrudur.
Hep maziye bakıp iç çekerek yaşayanlar, günle ve gelecekle buluşamazlar.
Ama maziyi unutanlar da aynı yanlış yollara sapar, hep aynı kazaları yaparlar.
Hatırlamak ders almaktır; ders almak, bir daha aynı tuzaklara düşmemeyi sağlar.
Sayfa 13 - Can Yayınları - 1. BaskıKitabı okudu
Sivas Cehennemi 2 Temmuz1993 Cuma / Aziz Nesin
Orada düşündüğüm şu idi: “Öyle bir biçimde öleyim ki, korkarak ölmüş bir adam durumuna girmeyeyim.” O da mümkün değildi çünkü dumandan kıvranıyordum. Ve kendi kendime bunun mücadelesini yapıyordum: Tek derdim, bir köşeye büzüşmüş bir adam olarak ölmeyeyim. O sırada Lütfi Kaleli, “Sokağa bakan pencereye doğru gidersek belki kurtuluruz,” dedi. Hemen dedim. Oraya doğru yöneldik. Karanlıktı. Elimden tuttu.
Sayfa 213 - Can YayınlarıKitabı okudu
Taze demokrasi, sol kolu kesik olarak doğdu.
Sayfa 36Kitabı okudu
Nazım Hikmet
Bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler.
Ve elbette ki, sevgilim, elbet,
dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya
dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle: işçi tulumuyla,
bu güzelim ülkede hürriyet...
Sayfa 35Kitabı okudu
Türkiye'nin tarihinde öyle kritik günler, öyle dönüm noktaları vardır ki, o günler başka türlü yaşansa biz farklı bir ülkede yaşıyor olurduk.
Sayfa 11Kitabı okudu
Sivas Cehennemi 2 Temmuz1993 Cuma / Lütfi Kaleli
Aziz abi çömeldi olduğu yere... Çünkü artık takati kalmamıştı. Ama o yiğit kişi, bana aynen şöyle söylüyordu: “Sayın Kaleli, beni şu yatağa yatır da bu güruha kötü durumda bir ceset vermiş olmayalım.”
Sayfa 213 - Can YayınlarıKitabı okudu