Ayşe Yazıcı Yavuz - Öldüğüm İçin Özür Dilerim
Akıcı anlatım, sade dil ve yerinde betimlemeler ile bir çok hikayeyi barındıran kitap. Anne vurgusu oldukça çoktu, geniş kelime haznesi etkiledi.
Yazarın samimiyetini seviyordum, kitabı ile daha da özdeşleşti bendeki yeri. Bir anne, bir kadın, hepsinden önce bir insan…
Hikayeler yaşanmış ve yaşanma ihtimali yüksek konulara değinmiş. Ataerkil toplum, evlilik, komşuluk, yetmeyen sevgi, bitmeyen ilgi, susmayan diller, görmeyen gözler….
Konu içerisinde bağlantılar gayet yerinde ve sadeydi, aslında çok kısa kaldığını düşünüyorum hikayelerin (Tadı damağımda kaldı demek istedim). Ayrıca anlatım tarzı çok güzeldi, ince espriler, naif bir anlatım katmıştı.
Sanki bir çok hikayeyi kendim yaşamış gibiydim ki bir çoğumuz iç çekerek okuyacak bundan eminim. Toplumsal olaylara değinmesi ayrıca hoş, farkındalık yaratmak lazım.
Uzun uzun inceleme yazamıyorum ben, merak uyandırmak amacım.
Tavsiye mi? Kesinlikle!
“Ben şair sevmem, şiir severim.”
“Sadece insan yaşlanmıyormuş diye mırıldandı. Evet evler yaşlanıyordu, eşya yaşlanıyordu, hatta geviş getiren bir hayvanın ağızı gibi yavaşlayan ‘zaman’ yaşlanıyordu.”
“Evrende ne kadar anne varsa, o kadar anne kokusu vardır.”
