Hem Ordu Gençliğinde hem de Sivil Gençlikte bulunan bu devrimci gelenek, bize ilk Osmanlı atalarımızdan gelmiştir. Osmanlı’yı kuran Oğuzların Kayı Boyu’nun Gazi savaşçıları, kişicil çıkar nedir bilmeyen, İlkel Sosyalist Toplum insanlarıydılar. Onlar için toplumun çıkarı ve mutluluğu her şeyden önce gelirdi. Kendileriyse zaten o eşitlikçi toplumun bir parçasıydılar. Kendilerini toplumdan ayrı düşünmezlerdi. Onun için toplumun çıkarı neredeyse o yönde ileri atılırlar, ölüme bile gerektiğinde duraksamadan giderlerdi. Toplumu tehlikede gördükleri anda hemen harekete geçerler, yiğitçe savaşarak o tehlikeyi ortadan kaldırırlardı. İşte bu toplumcu, dolayısıyla da, ilerici-devrimci gelenek; bize bu ilk Osmanlı (Osmanlı’yı kuran) atalarımızdan miras olarak gelmiştir. Gelenekler, yüz yıllarca yaşar, bildiğimiz gibi.
İşte bütün bu devrimlerde Asker ve Sivil Gençliğin en önde yer almasının sebebi budur.
Bu devrimlere, bugün yerli yabancı Parababalarının, onların emrindeki siyasilerin ve dönek hainler ordusunun köşe başlarını tuttuğu Medyanın satılmış yazar-çizerlerin dışında hiçbir namuslu aydın ve kara halktan üretmen bir insanımız karşı çıkmıyor. Bunlar olmasaydı demiyor…
