Ancak son günlerde deliliğin gerçekten ne olduğunu epeyce düşündüm. Hepsi birer birey olan milyonlarca insanın her biri, kendisine özgü DNA profiline ve özgün düşüncelere, yani zihinlerinde kendi kişisel dünya algılarına sahip. Ve her görüş birbirinden farklı.
Biz insanların gerçek ortak noktaları olabilecek tek şeyin, doğuştan gelen fiziksel maddeler, yani et ve kemik olduğu sonucuna vardım.
“Çocukların insan ırkının yapı taşları olduklarını öğrendim. Onlar yalnış oldukları takdirde, bir sonraki kuşak da yalnış olacaktır. Geriye baktığımda, şahit olduğum onca acıdan, heyecan duyacağım bir şey bulduğumu kabul ediyorum.”
Bir zamanlar birileri bana ölümün de doğum kadar doğal olduğunu, ikisinin de insanlığın sonsuz acı ve mutluluk döngüsünün bir parçası olduğunu söylemişti. Hepimizin başına gelecekti ve kendimizin ve sevdiklerimizin birer ölümlü olduğunu kabullenemememiz de insan olmanın bir parçasıydı.
Bir gece, birlikte dışarıda parkta uzanmış dolunayı seyrederlerken,
“Biz zamanda bir anı paylaşıyoruz,” dedi Kit. “Evren gibi başlangıcı
ya da sonu yok. Sadece varız''
Acı çeken birinin seveni olarak ona gösterdiğin şefkat, ona yanıt veremeyeceği bir suçluluk duygusu verir ve bu da onlara iyileşmek için daha fazla baskı yaratır.
Bir zamanlar birileri bana ölümün de doğum kadar doğal olduğunu, ikisinin de insanlığın sonsuz acı mutluluk döngüsünün bir parçası olduğunu söylemişti. Hepimizin başına gelecekti ve kendimizin ve sevdiklerimizin birer ölümlü olduğunu kabullenememiz de insan olmanın bir parçasıydı.
Ölüm her ne yolla gelirse gelsin, geride kalanlar için bu kayıp kabul edilemez bir şeydi.