David'in gözleri sokaktaki bir cisme takıldığında nefesi gırtlağında kaldı. Çığlığını bastırmak ya da kurmasına mani olmak için avucunu ağzına götürdü. Bu, neredeyse tanınmayacak kadar kötü yaralanmış bir bedendi. Sırtüstü yatmış havaya çığlık atıyordu. David onun erkek mi kadın mı, çocuk veya yetişkin mi olduğunu bilemiyordu ve bunun bir önemi de yoktu. İnsan olması ve zarar görmesi, böylesine üzülmesi için yeterliydi.