Sözler ve Alıntılar
Hulâsa edersek, Ertuğrul Gazi'nin babasının adının en kuvvetli ihtimale göre Gündüz Alp olduğu ve bu zatın 1230 yılında veya o sıralarda ölüp aşiretin başına Ertuğrul Bey'in geçtiği, bütün tarihî rivayetlerden çıkarılacak en doğru ve akla yakın netice gibi görünmektedir.
Varna kadar mühim ve Haçlılar bakımından Varna kadar ümitli olmamakla beraber İkinci Kosova, Avrupa'nın Türkler'i Balkanlar'dan atmak için yaptığı 6. ve sonuncu teşebbüstür.
1229 yılına doğru Kayı aşiretinin Ahlat'tan oynadığı anlaşılmaktadır. Başka bir tarafa gitmek gayesiyle, Ahlat'ı terketmiştir. Sebebini bilmiyorsak da, Anadolu kapılarına dayanan Moğol istilasının getirdiği huzursuzlukla ilgisi olması muhtemeldir.
Ertuğrul Bey'in babasının adının Gündüz Alp olduğu anlaşılmaktadır. Bu adın Süleyman-Şah olduğu hakkındaki rivayetler Gündüz Alp'in şeref ismi olduğunu gösteriyor; o çağda Türk ileri gelenlerinin bir Türkçe, bir de Arapça İslâmî adları bulunması çok yaygındır.
Burada (Erzincan) 10 Ağustos 1230'da Orta Çağ'ın en büyük meydan muharebelerinden biri oldu: iki kardeş Türk ve Sünni-Hanefi ordu karşı karşıya geldi: Moğollar'ca Türkistan'da ata topraklarında kovulan Doğu Türk hakanı ve son harzem-sah Sultan Celaleddin, Moğollar'dan kurtarabildiği ordusu ile Ortadoğu ülkelerinde oradan oraya gezerken, Türkiye sultanlığının sınırlarını geçip Anadolu'ya girdi. Sultan Alaaddin Keykubad'ın akıllı nasihatlerini dinlemeyip, Anadolu'da ilerlemeye başladı. Erzincan yakınlarında Büyük Alaeddin'in ordusuna çarptı, bozularak bozularak Türkiye devleti topraklarını terkedip uzaklaştı.
İkinci Mehmed'i şahsen tanıyan Bizanslı tarihçi ve diplomat Prens Dukas şöyle yazıyor: Böyle bir hârikayı kim gördü ve kim işitti? İkinci Mehmed, karayı denize tahvil etti ve gemilerini dalgalar yerine dağların tepelerinden aşırdı.
Avrupa'da imparator sıfatı, Türk diplomatik yazışmalarında karşılıklı olarak yalnız <Cihan Pâdişahı> Sultan Süleyman için kullanılabilecekti. Bu muahedenin şartlarına uymayı Fransa, Venedik ve Papalık devletleri de taahhüd ediyorlardı.
Sayfa 151