Ötekiler
Tuncay ÖzkanSözler ve Alıntılar
Kimi zaman insanın zulmü hayvanları bile bastırır. Ayıları tefle oynatıyoruz. Siz hiç insan oynatan ayı gördünüz mü? İnsan zalimdir. Ayı ayıdır.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Rızgar, yaşam bize ne öğretti?
Bir, en büyük ceza umutsuzluktur.
İki, barışı, özgürlüğü, adaleti ve cesareti katledenler yaşamları boyunca umutsuzluğa mahkûmdur.
Üç, masumiyete işkence edenler mutluluk ve sevinç yüzü göremezler, görmelerine izin yoktur.
Dört, korkutanlar, korkudan beslenenler en büyük korkaktırlar, korkudan ölürler.
Sayfa 167
"zaten insan kokuştu mu, gerisi de ona benziyordu"
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsan dediğin umutlu, cesur ve devrimci olmazsa ne aşkı bulabilir, ne de ölümü kabullenebilir. Sonuçta aşkı olmayan insan yaralı, bir yanı çürük yaşıyor. Ölümü de kabullenemediği için sürükleniyor yaşamak zorunluluğu denen ve hepimizi yutan bataklıkta. Bu cehennem değilse, nedir?
Sayfa 29
Savaşta düşünmek, acımak, vicdan sahibi olmak yasaktı. Ölmemek için öldüren, kazanmak için öldüren, korkutmak için öldüren, yemek için öldüren, keyif için öldüren, yani ölümü yaşamak gibi gören makinalar olmuştuk. İnsanın bu hali korkunçtu.
Sayfa 83Kitabı okudu
Zorunluluk, insanın umudunun elinden alınması değil de neydi ki?
Sayfa 29
Köyde sünniler, aleviler ve ermeniler ortak bir yaşam sürdürüyorduk. Fakirlikte eşitlenmiştik. Fakirlikte eşitlenince kavga olmuyor zaten. Sonradan anladım ki sorun zenginliği paylaşabilmekte.