Öyküler Sözleri ve Alıntıları
Öyküler sözleri ve alıntılarını, Öyküler kitap alıntılarını, Öyküler en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
... çünkü bilindiği gibi, birileriyle tanışmak çok kolaydır, ama sonra bağlayıcı hale gelir: Birisi, “Bu akşam ne yapıyoruz?” der ve böylece hep birlikte televizyon seyredilir ya da sinemaya gidilir ve o akşamdan sonra, seni hiç ilgilendirmeyen bir insanlar topluluğunun bir parçası haline gelirsin ve hakkındaki her şeyi anlatman, başkalarının hakkındaki her şeyi dinlemen gerekir.
Sayfa 866
Ben kendi düşüncelerimin izini sürüyordum, o kendi düşüncelerinin.
Sayfa 897
Sonra artık neye bakacağımı bilemediğim için göğe baktım.
Sayfa 900
... ama ne zaman aramızda bir köprü kuracak olsak, bir an sonra paramparça oluyor ve gerçekliğin etkisi bütün sevgi sözlerimizi birer birer ezip yalanlıyordu.
Sayfa 858
“Hiç mi içmezsiniz?”
“Bazen, akşamları.”
“Yanlışınız orada.”
“Olsun, bir sürü yanlış yapıyor insan.”
“Sağlığınıza,” deyip önce bir kadehi, ardından ikinciyi yuvarladı.
Sayfa 585
Erkek, başkalarının coşkularına, kalıplaşmış düşüncelerine güvenmezdi (hem yapısı, hem yazın eğitimi nedeniyle); açık seçik, tartışılmaz güzellikler yerine gizli, aykırı güzellikleri ortaya çıkarmaya alışık olduğu için, sinirleri gerilmişti. Usnelli için mutluluk, soluğun tutularak yaşanması gereken askıda bir durumdu. Delia’yı sevdiğinden bu yana, dünya ile ölçülü, cimri ilişkisinin tehlikeye girdiğini görüyordu, ama kendinin de, ayağına gelen mutluluğun da hiçbir şeyinden vazgeçmek istemiyordu. Şimdi tetikte duruyordu, çevredeki doğanın kendilerine ulaşan her kusursuzluk basamağı -suyun mavisinin açılması, kıyının yeşilinin solup külrengine dönüşmesi, denizin yüzünün en düz olduğu yerde bir balık yüzgecinin kımıl kımıl oynaması- daha üst düzeyde bir kusursuzluğun öncüsü oluyor ve giderek, sanki görünmez ufuk çizgisinin bir istiridye gibi açılarak birden değişik bir gezegen ya da yeni bir söz sunacağı noktaya varılıyordu.
Sayfa 616
Savaş oyunu önce o kadar keyifliyken artık gözlerinin önüne hep dudaklarına yapışmış yaprağı üfleyen askerin üzgün bakışları ve bağlarla köy evlerini kalemiyle çizip iptal eden komutanın kıllı parmakları geliyordu. Giovannino başka bir oyun bulmaya çalışıyor ama o üzgün bakışlar ve kırmızı, küt parmaklar hiç aklından çıkmıyordu
Sayfa 78
Ama insan özgürlüğü öyle sonsuz, öyle bitmez tükenmez bir şeydir ki, bu durumda bile, Pietro’nun düşünceleri bir makineden ötekine ağlarını örer, bir örümceğin karnından çıkan iplik gibi akmayı sürdürür, bütün o adımlar, devinimler, göz atmalar, yansımalardan oluşan geometrinin arasında bazen birden kendisini, tıpkı sabahın geç bir saatinde evinden çıkıp çardağın altından güneşe bakan, bir ıslıkla köpeğini çağıran, dallara kurdukları salıncakta sallanan torunlarını ve günden güne olgunlaşan incirleri izleyen huzur içinde bir köylü gibi hissederdi.
Sayfa 310
“Nerede olduğunu söylersem, arkadaşlarını toplayıp mantar peşine düşerler, bütün mahalle duyar, mantarlar da başkalarının tencerelerini boylar!” Yüreğini hemen evrensel bir sevgiyle doldurmuş olan bu keşif, şimdi mülkiyet hırsı uyandırıyor, kıskançlık, güvensizlik çemberiyle sarıyordu onu.
Sayfa 240
Okuyabildiği kadar okumak istiyordu. Korkusu romanı bitirememekti: Bir deniz kıyısı serüveninin başlaması, dingin yalnızlık saatlerinin sona ermesi, tatil günlerine bambaşka bir hızın el koyması demekti; oysa bir kitapla özdeşleşmiş biri, okumaya ara vermek zorunda kalır da bir süre sonra yeniden başlarsa, alacağı keyfin büyük bir bölümü yiterdi, bir sürü ayrıntı unutulurdu, eskisi gibi içine girilemezdi kitabın.
Sayfa 571