Pako'ya Mektuplar
Bekir CoşkunSözler ve Alıntılar
İnsanı insan yapan, sevmeyi öğrenmiş insanlardı. Şimdi öyle insanlardan fazla kalmadı. Asıl, sevmeyi bilmeyen insanlar tehlikelidir, onlardan her zaman uzak durmalısınız
Yeşil Tepeler
Ben yeşil tepeleri severim... Dağları, dereleri, otları, sazları, dikenleri severim... Uzaktaki kayalıkları, bataklıkları, çalılıkları ... rüzgarda sallanıp duran devedikenlerini ... ovaları, nehirleri, uzaktan köpek seslerinin geldiği yaylaları...
Sevdalıyım ben...
Yeşil tepelere sevdalı...
Onu sevmek istiyorum... Ama benim kocaman ellerim var... Onu okşasam hırpalanacak... Ben de ellerimi cebime koyup dudaklarımı huni gibi uzatarak oldukça büyük bir kuş oluyorum ve ötüyorum... Korkup canhıraş bağırıyor... Kuş olmak istediğimi anlamadı. Alıp sevsem, okşasam ölecek... Ellerim kocaman...
Kaptan...
Araba krikosu ile suyun içindeki teknemin pervanesini değiştirmeye kalktığımda balıkçılar sormuşlardı:
"Ehliyet Ankara'dan mı?.."
... Demokrasi olmadan "demokratik parlamenter sistem" sahibi olan bir ülkenin çocukları, deniz ve gemi görmeden de kaptan olabilir...
Avcı...
Ben kuşların özgür uçmalarını, gökyüzünde birer melek gibi süzülmelerini severim. Ben... Kanat seslerini severim.
Kalktı, arkasında köpeği...
Sisler içinde kayboldu. O zaman fark ettim:
Avcının tüfeği yoktu...
Pako ya Mektuplar
İşte böyle Pako…
Gördüğüm her kuş, tanıdığım her yaratık, peşinden baktığım her tavşan, sırtüstü uzanıp seyrettiğim
her şahin beni büyüledi… Yüreğimde inanılmaz fırtınalar koptu.
Artık âşıktım Pako…
Dağlara, ormanlara, ağaçlara, derelere, taşlara, kayalara, dikenlere âşıktım.
Sevgimin öyküsünü anlatıyorum sana…
“Bizler, bizi sevenleri gözlerinden tanırız… Onların yüreklerindeki sevgi, güzel yüzlerine yansır.
Onların gözlerini gördüğümüz zaman sevinip çılgına dönmemiz ondandır…
Bizler; kimimiz evlerde, kimimiz barınaklarda, kimimiz sokaklarda,
kimimiz karanlık bir kuytuda yaşayabiliyorsak, tümünü, bizleri seven o iyi insanlara borçluyuz…
Onlar iyi insanlar…”
Angut Kuşu
Bir süre önce Seyfe Ovasında bir avcı, çift dolaşan angut kuşlarından birisini, bir gaflettir vurdu... Eşi orayı terk etmedi... Ağlayarak, gökyüzünde daireler çizerek döndü durdu... Buğulu sesiyle yaktığı ağıt, bütün ovayı kapladı. Tanığıyım; o gökyüzünde, avcı aşağıda ağladı...
O gün bu gündür ne zaman sevdadan söz açılsa, yüreğimde hep bir angut kuşu vurulur... Ve bir angut kuşu ağlar, gezinir ... Yapayalnız ve buğulu sesi ile ağlaya ağlaya...
O ağlar, ben ağlarım...