Paramparça
Duygu AsenaParamparça Gönderileri
Paramparça kitaplarını, Paramparça sözleri ve alıntılarını, Paramparça yazarlarını, Paramparça yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Aşk gibi ama değil
Çoğu kişinin hayatında olmuştur aşk gibi beraberlikler. Çok hoşlanıyorsunuz, birlikte olmaktan büyük bir haz duyuyorsunuz, m sık sık onu düşünüyorsunuz ve “İşte aşkı buldum sonunda” diye seviniyorsunuz. Nedense hep aşk peşinde olduğumuzdan, aşkı hiç bitmeyecek sürekli mutluluk sandığımızdan hep bir aşk ihtiyacı içindeyiz.Aslında aşk değildir yaşadıklarınız ama, o güne dek gerçeğini tatmadığınız için, o anki duyguları gerçek aşk sanırız. Aşk gibi, yani aşka benzeyen bir duygu.
Gidemiyoruz... Sevdiklerimize derinden bağlıyız. Sevdiklerimize kötülük edecek kadar kötü değiliz. Kötülüğü belki de kendimize yapmayı yeğliyoruz... Belki de bu yüzden aslında çok iyiyiz...
Sorgulamamak boyun eğmeyi getiriyor ve karşınızda boyun eğen insana saygınızı yitirmemek için çok uğraşıyorsunuz. Boyun eğiyor ve mutluymuş gibi yaşıyor, belki de mutlu olup olmadığından haberi bile yok.Çoğu kişinin yaşam özeti de bu değil mi? Ya sınırsız boyun eğiyorlar, ya da benim gibi arzularına göre yaşamayı seçip, boyun eğmediğini sanırken, toplumda iki büklüm suçluluk içinde yaşıyorlar.
Aşk için intihar edilmez de ne için edilir. Aptallık bu evet, ama aşk değil midir bir insanı aptal kılan? Ben de sanırdım ki, böyle şeyler hep gençken olur. Sadece olgunlaşmamış bir insan bu kadar yoğun duygular yaşar, hayatından birisi çıkınca öleceğim duygusuna kapılır. Sanıyordum ki insan çok gençken, mutluluktan ölmek duygusuyla birlikte, “O gidince, ölmeliyim, onsuz yaşayamam” diye düşünebilir. Böyle değilmiş. Olgunlaşmış, kocaman, aklı başında bir insanken bile, o gidince ölmeyi isteyebilirmişsin. Hatta ölebilirmişsin de.
Hep aklımda ölüm...
Bunu nasıl fark ettiniz?
Hiç ölümden söz etmiyorum ki.
Belki de insan bazı şeyleri istemediğini sanıp, ciddi kararlar aldığını düşünerek yaşarken, attığı her adımın, tersine bir anlamı var aslında.
Cinsellik, yeryüzünde var olmayan bir şeymiş gibi herkes suskun.
Neden erkekler için, birisinin ilki olmak böylesine önemlidir acaba? Bir sahip olma duygusu değil mi bu?
Neden hiç durmadan aşkın peşinde koşuyorum bir türlü anlamıyorum. Ve neden “Hayır, bir daha olmayacak” diye karar vermişken yine düşüveriyorum aynı kaosun içine?