"Nesne'yi tanıma eşiğinde yaşadığım değişim, özne'lerin bakışını ayrıştırma biçimini inceltti diyebilirim. Follain'in güzellemesini önce 'şirin' bulmuştum örneğin; patates üzerinde yoğunlaşmam, Follain'in lirizmini bir tür ciddiyetin, neredeyse kaygının beslediğini gösterdi bana: Patatesin hafife alınmasından handiyse ürkmüştü…"
Enis Batur'un kafasında yıllar önce karşılaştığı iki düzyazı şiirle birlikte bir kıvılcım çaktı. Çakan kıvılcım Patates'ti. Fakat yazarın her zaman 'eli dolu' olduğundan, Patates, 'daha değil' kapsamındaki düşüncelerini taze tutarak 'zula'ladığı bekle(t)me salonuna alındı. İyi de… Patates nasıl kitaplaştı? Yazarken öğrenen bir yazar olarak Enis Batur'un kafasında araştırmalar nasıl yol alır da düşünceler kitaplaşır? İşte Patates'in kerameti, vereceği cevaplardan yalnızca biri. Enis Batur, patates ve sanat alanındaki kullanımı üzerine konuşurken çalışma üslubunun da ana hatlarını deşifre ediyor. Kime anlatıyor? Bolca çatıştığı, tırmalarken zihin açan, nüktesi kuvvetli, nabzı yüksek bir… bir… Ben'e. Patates'te yazar Ben, sorgulayan Ben'e karşı.
Bu kitap, patatesin düzgün bir tarihi değildir. Güney Amerika'daki gelişimi, Avrupa'ya geliş hikayesi, Fransa, Almanya ve İrlanda'daki 'sarsıcı' biyografisine genel hatlarıyla ansiklopedilerden ulaşın. Her tarih, gerçekte, sahip oludğu ayrıntılarda çekicidir. Enis Batur'un Patates'iyse… O, ayrıntılar ve sanat gölgesinde gelişen sıradışı bir biçim denemesi. Jean Follain, Francis Ponge, İlhan Berk metinleriyle pimi çekilen, ozu yıllık bir tasarı. Fırından taze çıktı!
