Bu gece son gecemiz acı günler yakında
Bir ömür böyle geçti olmadık farkında
At kadehi elinden bin parçaya bölünsün
Dökülsen meyler yere hatıralar gömülsün
Birbirlerine delicesine düşkün iki kardeşin,
Pembe ile Yusuf'un sızılı ve çarpıcı öyküsü.
Ezenler ve ezilenlerin amansız savaşımı.
Üzerinde yaşadığımız coğrafyanın değişmez kaderi...
Törenin kara gölgesi renklerin üzerine çökerken, içlerinde en gariban gördüğü "pembe"ye vermişti önceliği. Soluğu kesildi "pembe"nin, beti benzi attı. Güzelim rengini yitiriverdi. Varlığını sürdürmekle yok olmak arasındaki ince çizgide asılı kaldı. Tıpkı yaşamın içindeki gerçek PEMBE'ler gibi...
Kitabı okurken gözyaşlarımı tutamadım.Canım Yusuf, direndin ama olmadı. Ah Pembe,güzel kızım. Nasıl mecbur bıraktılar seni kendi canına kıymaya. Batsın bu TÖRE ! BÖYLE BİR ANLAYIŞ OLMAZ.OLAMAZ !
Hesap kitap bilmez çocuklar. Sevgi vardır küçücük dünyalarında, nefretle tanışmamışlardır henüz. Su gibi saf, berrak ve katkısız ışık saçarlar çevrelerine.