"İnsan doğar can kazanır, büyür güç kazanır, gücünü ikrarindan alır, ikrar verdiği kararlardır,eğer kararında adaletli ise erdemli olur, adaletinde kemali bulursa kâmil olur."
Dağa taşa bakarsın, şu gördüğün çiçeklere, sokaktan geçen adamlara, her şeye, her şeye. Bu çiçek neler söylüyor, bu adam nereye gidiyor, bu taşı buraya niçin koymuşlar, hep anlarsın. Gece ile gündüz, uyku ile uyanıklık,hayatla ölüm birleşir. Dünyada niçin varsın, anlarsın. Okudukça açılırsın. Açılırsın ne demek?Ayakbağı olan şeylerden kurtulursun bir, bir.Gittikçe hafiflersin.Hafiflersin ne demek?Biri sana ağır bir söz söyler, biri sana ağır bir yük yükler, biri seni över de göklere çıkarır, biri sana mani olmak ister, biri seni çekip götürmeye çalışır,biri önüne engeller yığar, bir başkası para yığar,biri der ki aç kalırsin, biri der ki yapamazsın, birider ki olmaz, imkânsız.Bütün bunları aşarsın, anlıyor musun?
Bir gün, yaşımız elverince, gözümüzde fer, dizimizde derman kalmayınca, bizi de yavaşça kara toprağa koyacaklar.
Anlıyorum.
Sen de dünyaya kazık kakacak değilsin, günün
birinde seni de kefenleyip gömecekler.
O zaman buluşuruz.
"Beni bir ovada buldular
Kolum kanadım kırdılar."
diye, Yunus ilâhisi okumaya başlıyor.
Hey... Hey.. diyorum. Yavaş ol... Bu şiir senin
değil.Olsun, diyor. Ne zararı var. Ayrılıklardan şikâyet
ediyor nasılsa. Bana da uyar, sana da.
Sanıyorum toprak, bundan böyle toprak olmaktan çıkacak. Ağaca ağaç gibi bakmayan, toprağa toprak diyerek basmayan, adama da adam gibi muameleyi bırakacak.
-Peki sen ne yapacaksın?
Gözlerime gölgeler düşüyor.Ne yapacağımı adım
gibi biliyorum. Çünkü yeni bir șsey değil bu.
Eskiden nasılsam, şimdi öyleyim, daha sonra öyle
kalacağım.
-Ya zaman... Ya bütün bu olup-bitenler...
-Zaman.. Her zaman ayn, Güneş aynı, ay aynı,
ağaçlar ve insanlar aynı, sevgi ve nefret, korku ve
umit hep aynı.
Dualar aynı.
Kıble tek.
Bazen hayatınızda kalması illa ki gerekmeyen şeyler olur. Bazen değişim istediğimiz gibi olmayabilir. Bazen ise ihtiyacımız olan şey değişimdir.
Don Bolena Jr.