Mumun içinde bir fitil vardır;tasavvufta buna can ipi derler. Can ipi yandıkça, mum onunla hem-ahenk olabilmek için gözyaşı döker. Ateş ile su birbirini yok etmesi gerekirken çoğaltır.
"Bir elinde gül, bir elde cam geldin sakiya
Hangisini alsam, gülü?
yahut ki camı?
ya seni? "
Onu alıyor ama üçü de zaten gelmiş olacak. Böyle şuh bir söyleyiş!
"Haddeden geçmiş nezaket yal u bal olmuş sana.
Mey süzülmüş şişeden ruhsar-ı al olmuş sana."
Nezaket bile sana yakışabilmek için, edan olabilmek için süzgeçten geçmiş.
Ve mey, senin yanağındaki rengi alabilmek için defalarca süzülmüş, saflaşmış.
"Biri olmuş hoy birisi dest-mal olmuş sana.. "
Söylenir söz değil bu. Şair işte, bu şeytanın bile aklına gelmez. Diyor ki
"Gülün kokusu damıtılıp, nazın ucu işlenince;biri sana ter olmuş, biri mendil.