Polonya'da Bir Kuş Var
Romain Gary (Emile Ajar)Polonya'da Bir Kuş Var Gönderileri
Polonya'da Bir Kuş Var kitaplarını, Polonya'da Bir Kuş Var sözleri ve alıntılarını, Polonya'da Bir Kuş Var yazarlarını, Polonya'da Bir Kuş Var yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz."Kinin ne olduğunu bilirim. Onu Almanlar öğrettiler bana. Annem babam ölünce, aç susuz kalınca toprak altında yaşayarak öğrendim kini... Şimdi bir Almanla karşılaştığım zaman bana bir dilim ekmek vermeyeceğini, ateşinin yanında yer göstermeyeceğini, bana vereceği tek şeyin sıkacağı kurşun olduğunu biliyorum. Çünkü Almanlar her şeyi kurşunlarlar; insanları kurşunlarlar, umutlan kurşunlarlar, güzellikleri kurşunlarlar... Aşkı kurşunlarlar... Nefret ediyorum onlardan!"
"Nefret etmemek gerek. Çocuklarımız olduğu zaman onlara nefreti değil, sevgiyi öğreteceğiz."
"Nefreti de öğreteceğiz. Çirkeflerden, hırstan, şiddetten ve faşizmden nefret etmelerini öğreteceğiz."
307.jpg){kind=small}
“İnsanlar kini öğrendiler, iyiliği de öğrenebilirler."
"Savaş hep sürecek mi?"
"Gece gündüz."
"Peki, savaşı kazandıktan zaman dostlarımız ne yapacaklar?"
"Yeni bir dünya kuracaklar."
"Biz onlara yardım edemeyeceğiz. Çok küçüğüz. Yazık!"
"Önemli olan insanın boyu değil, cesaretidir." "Bu yeni dünya nasıl olacak?"
"Kinsiz olacak."
"Çok insan öldürmek gerekecek o zaman..." "Ve kin yine yerinde kalacak... Eskisinden daha güçlü olacak..."
Kin duyulmasını yeğlerdi de, varlığından haberleri yokmuş gibi davranılmasını istemezdi.
"Küçük özenler büyük dostluklar yaratır."
“Şiirle ilgilenir misin?"
Janek içtenlikle: "Pek anlamam," dedi. "Ama müziği çok severim.”
Geleceği öngörmek giderek güçleşiyordu... Arabada bulunan öbür köylülerse hiçbir şey düşünmüyorlardı. Onların düşünceleri yoktu: Borçlan vardı...
Yaşam zorlaşıyordu. Kimse borcunu ödemez olmuştu…
Gerçeğin, yüreğin sıcaklıklarında, çok az da aklın soğukluğunda bilinen bir nesne olduğunu zaten biliyordu.
Sırtüstü uzanmıştı; boş bakışları karanlığı, soğuğu deliyordu. Yalnız bir ara, gece yansına doğru öleceğini düşündü. Nasıl ölündüğünü bilmiyordu. Kuşkusuz, bir insan ölüme hazır olduğu zaman ölürdü; ancak da çok mutsuz olduğu zaman hazır olurdu ölüme. Ya da belki, yapacağı başka bir iş kalmayınca ölürdü bir insan. Gideceği başka yol kalmayınca seçeceği bir yoldu bu... Ama Janek ölmedi. Yüreği delicesine çarpıyordu. Ölmek, yaşamaktan daha kolay değildi.