Analitik bağlamda analizanca deneyimlendiği haliyle hakikatin söylenecek olanla, henüz söylenmemiş olanla ilişkisi vardır. Hâlihazırda söylenmiş olan genellikle boş görünür, halbuki şimdi ilk defa söylenmekte olanın bir şeyleri kökten sarsma potansiyeli vardır; önemli, doğru gelir. Analizan için hakikat her zaman başka yerdedir: önündedir, henüz bulunmamıştır.
Hakikat “söylenecek olanı” ilgilendirdiği sürece, psikanalizdeki hakikat daha önce sözcüklere hiç dökülmemiş olanı simgeleştirme deneyimiyle alakalıdır. Lacan bağlamında “daha önce hiç sözcüklere dökülmemiş olanı”, “gerçek” olarak adlandırıyorum (buna ayrıca “travma yaratan gerçek” de denebilir). Öyleyse analistin yorumu bir hayli aşikâr bir biçimde –en azından bir düzeyde- analizanı simgeleştirme sürecine dahil etmek, ona daha önce hiç sözcüklere dökülmemiş olanı sözcüklere dökmesi için esin vermek ya da kışkırtmaktır. Yorum gerçek olana isabet etmeye çalışır.
