Işıkları olmıyan gök, yankılan sönmüş sesler, ruhsuz manzaralardır.
İnsan yalnız insanı değil, bütün tabiatı da canlandırır. Bir ölmezliği kendisiyle beraber göğe götürür, bir başka ölmezliği de takdis etmiş olduğu mevkilere bırakır. İzi aranırken kendisi bulunur ve onunla sahiden konuşulur.