"Hiç çalışmadan elde ettiğim ve hiç emek sarf etmeden daima sahip olduğum, doğuştan gelen, içinde yaşadığım çevrenin âdetlerine, beni koruyan kimselerin beğenilerine uygun düşen ve sabahtan akşama dek onlara kötülüklerini hatırlatarak canlarını sıkan faziletler yerine..." (S.39)
İsmi bile olmayan tek yeteneği şarlatanlık olan ve yüzyıllar öncesinden günümüze güncelliği kaybolmayan insan tipini inceler Diderot. Adı yoktur, olmamasından müteessir de değildir ve övünç duyar. Her ortamın ve her devrin adamıdır velhasıl.
Tek umut kıran şey ise, bu metnin neden bu kadar az okuduğu ve neden az yorumlandığı. Biz neden felsefi metinlere bu kadar ilgisiziz?
