Raşōmon ve Diğer Öyküler
Ryunosuke AkutagavaEn Eski Raşōmon ve Diğer Öyküler Sözleri ve Alıntıları
En Eski Raşōmon ve Diğer Öyküler sözleri ve alıntılarını, en eski Raşōmon ve Diğer Öyküler kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Benim için adam öldürmek öyle sizin düşündüğünüz kadar önemli bir olay değil ki! Hem bir kadını elde etmeye kalkarsanız, adamını mutlaka temizlemeniz gerekir... Ama ben adam öldürürken yalnız belimdeki kılıcı kullanırım. Ya siz?... Siz gücünüzü kullanırsınız nüfuzunu kullanırsınız, paranızı kullanırsınız, iyilik yapacakmış gibi tatlı tatlı konuşan riyakar dilinizi kullanırsınız... Kurbanlarınızın kanı akmaz, turp gibi yaşamaya devam ederler. Ama buna rağmen onları katletmişsinizdir... İşlenen suçun vahametini bir düşünün! Hangimiz daha büyük günahkarız? Siz mi, yoksa ben mi?
Çalılıklar ArasındaKitabı okudu
Ne kadar gözü pek olursa olsun, silahını elinden aldın mı herkes kuzu kesilir.
Çalılıklar ArasındaKitabı okudu
Mekanı cennet olan ulu Peygamberimiz Hz. İsa benim içimi de biliyor dışımı da. Bu nedenle benden şefaatini esirgemeyecektir. Yoksa şehir karakolunda görev yapan ahlak zabıtasından ne farkı kalır ki?...
Çinli İsaKitabı okudu
Süratle aşağı kayarlarken önlerindeki manzara ikiye bölünerek yanlarından hızla arkaya akıyordu. Ryōhey, yüzüne vuran akşam meltemiyle kendinden geçmiş sevinçten uçuyor gibiydi.
VagonKitabı okudu
Hiçbir nedeni olmadığı halde mi? Hayır... Geçim derdiyle didinmekten bıkmış olan bu adamı, şimdi de yine yolunun üstünde aynen yıllar önce olduğu gibi, karanlık ormanlar ve dik yokuşlar bekliyor...
VagonKitabı okudu
Yine aynı anda etrafımdaki her şey bana yalan, sahte ve asılsız gibi gelmeye başlamıştı. Siyaset, ticaret, sanat, bilim... Kısacası her şey şu korkunç yaşantımızı kamufle eden çok renkli bir göz boyasından başka bir şey değildi... Nefes alamıyor, boğulacak gibi oluyordum... Taksinin penceresini sonuna kadar açtım ama yüreğimin sıkışması yine geçmedi...
ÇarklarKitabı okudu
La Mort....... Ölüm....... Korkmaya başlamıştım... Önce ablamın kocasını bulup götüren ‘ölüm’, demek şimdi fellik fellik beni arıyordu... Ama burada bir tuhaflık vardı. Aradan bir müddet geçince halime güldüm. Bu gariplik neden ileri geliyordu, ben de bilemiyordum... Epey zamandan beri yapmadığım bir işi yaptım; aynanın karşısına geçip suratıma baktım... Bu surat da bana sırıtıyordu... Kendi görüntüme bakarken ‘ikinci ben’imi hatırladım. Fakat çok şükür aynada, Almanların Doppelgeanger dedikleri ‘ikinci ben’ime, yani ‘ikinci kişiliğim’ olması gereken bir başka görüntüme rastlamamıştım... Şu anda Amerikan sinemasında aktör olan arkadaşım K.’nın karısı, bir defasında benim de İkizimi Tokyo Kraliyet Tiyatrosu’nun koridorlarında görmüştü. Sonra da bana,
— Sizi geçen gün tiyatroda gördüm. Selamlamaya fırsat bulamadığımdan dolayı özür dilerim...
dediği zaman bayağı afallamıştım.
Yine bir gün, bacağı sakat bir çevirmen arkadaşım vefatından önce, benim ‘ikinci ben’imi Ginza’daki tütüncüde gördüğünü söylemişti... Demek ki, ‘Ölüm’ gelecek bile olsa bana değil ‘ikinci ben’ime gelecekti...
İnsanların doğasında birbiriyle çelişkili iki duygu vardır. Başkasının felaketine gülecek insan kuşkusuz düşünülemez. Ancak, dara düşen bir insanın tam sorununu halledip düze çıkmaya başladığı an, onun bu rahatlığının karşısındaki insana battığı, onun bu mutluluğunun karşısındaki insanı rahatsız ettiği durumlar da vardır. Hatta gözlemcilerin, beladan yakasını kurtaran insanlar hakkında ‘Keşke aynı belaya uğrasa!’ diye temenni ettikleri bile olur. Karşısındakine gizli gizli düşmanlık bile duyarlar.
"Her zaman duygularının tutsağı olan insan gerçeği körler ülkesindeki gibi el yordamıyla arayacak ama hiçbir zaman bulamayacaktır."
Sayfa 232Kitabı okudu