Şahbaz'ın Harikulâde Yılı 1979
Mine SöğütSözler ve Alıntılar
Kutsal kitaplar her şeyin cevabını verir, bir bu sorunun cevabında susarlar. “Neden?” sorusu Tanrıya sorulmayacak tek sorudur. Tanrı evreni neden yarattı?
Bu soruya en yakın cevap, “Kendini görmek için” olabilir. Peki Tanrı kendini görmek için yarattığı evrende gördüklerinden memnun mudur?
Sayfa 137Kitabı okudu
Enfes bir paragraf!
"Neden?" sorusu Tanrıya sorulmayacak tek sorudur. Tanrı evreni neden yarattı? Bu soruya en yakın cevap, "Kendini görmek için" olabilir. Peki Tanrı kendini görmek için yarattığı evrende gördüklerinden memnun mudur? Cevap evetse, o kötü demektir. Cevap hayırsa, âciz... Oysa Tanrıya ne kötülük, ne de âcizlik yakışır. O mükemmelin tarifidir. O zaman da kötülük ve çaresizlik, anlamlarından sıyrılıp mükemmelleşir. Görüyor musun her şey birbirine karışıyor. Harikulâde bir karmaşa! O yüzden soruları kimse sevmez. Sormadan, düşünmeden, sadece yapmak ister insanlar. Tıpkı karıncalar gibi. Bir karıncanın o ebedi sisteme sorgusuz sualsiz dahil oluşunda ki manayı çözdüğün zaman, kendi varoluşundaki manaya da yaklaşmış olacaksın.
Sayfa 137
Beni Tanrı unuttu. Yaşam unuttu. Sıkı tutunamadım. Tam olarak da bırakamadım.
Sayfa 91Kitabı okudu
İnsan bir hedefi olmadan varlığını hissedemez. İnsana varlığını hissettiren hedefidir. Hiçbir yere gitmeyen, hiçbir şey yapmayan insan bile hiçliği hedeflediği için varlığıyla barışıktır. Hedefini ıskalayan insansa varlığıyla her daim kavgalı.
Sayfa 172Kitabı okudu
Bir son var mı… bilmiyorum… bazen bir sona şiddetle ihtiyaç duyuyor insan.
Sayfa 101Kitabı okudu
Kendine bile acımayan insan, bizzat acı kesilir. Dokunamazsınız. Soluğunun keskin buzu sanmayın ki sadece sizin kalbinizi deler. Kendi kalbini de delik deşik eder.
Sayfa 127Kitabı okudu
Aslında hayat yaşanan değil, kanılan bir maceradır. Varoluş başlı başına bir kandırmacadır.
Sayfa 187Kitabı okudu