Sansaryan Hanı, Sirkeci’de İstanbul Emniyet Müdürlüğü’nün bulunduğu handır. Taşralı bir memur çocuğuyken İstanbul’da lüks bir hayata yükselmiş hikâye kahramanı, bol konforlu evinde karısıyla konuşmaktadır; karısının kendisinden ruhça uzaklığından başlayarak, kalabalık akrabalarının huylarını, âdetlerini geçirir aklından. Ev-aile ilişkilerini, çeşitli ve ayrıntılı yabancılaşmaları belirtir; sonra üniversite yıllarını hatırlar: Bir sinema dönüşü, yollan sarmış bir kalabalığın peşine takılmıştır. İş buldukça gündüzleri çalışan, geceleri de Tophane dolaylarındaki yıkıntı yerlerde, sabahçı kahvelerinde yatıp kalkan emekçilerdir bunlar. Vali, sabahçı kahvelerinin hepsini kapatmış, eski eserlerin içinde yatmayı yasaklamıştır. Şimdi Vali’nin evine yatacak yer, yapacak iş bulmasını istemeye gitmektedirler. Miting kalabalığının ucu Nişantaşı’na ulaşmıştır ki, otobüslerden polisler iner, çatışma başlar. Yakalanan işçiler ciplere, polis arabalarına doldurulur, götürülür. Sansaryan Hanı’na kapatılanlar arasında hikâye kahramanı da vardır. Hikâye; kahramanın bugünüyle geçmişi arasındaki çelişmeyi, karşıtlığı dile getiriyor.
