Tüm denizler mürekkep olsa, ağaçlar da kalem ve kağıt söz yazmakla tükenmezdi. İnsan kördü lakin ilhama açık olanlar görürdü. İnsan çoğu zaman nankördü ancak şükrünü eda edenler müstesnaydı. Mucize görse göremez olur, bu apaçık bir sihirdir, derdi. Az bir güce ulaşsa şımarır, böbürlenirdi. Gören iken kör, işiten iken sağır, bilen iken dilsiz kalmayı maharet sayardı. Bilgiliyken cahil, cahil iken bilen biriymiş gibi davranırdı, böylelikle insan zalimlerden olurdu. Oysa uykuda olduğunu bilenler için sabah yakın değil miydi???