Şehrin Aynaları
Elif ŞafakEn Eski Şehrin Aynaları Gönderileri
En Eski Şehrin Aynaları kitaplarını, en eski Şehrin Aynaları sözleri ve alıntılarını, en eski Şehrin Aynaları yazarlarını, en eski Şehrin Aynaları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Binlerce kelime, onlarca hikâye var boğazımda düğümlenmiş. Susuyorum konuşmam gereken yerlerde; dilimi tutamıyorum ne zaman susmam gerekse. Anlatacak çok şeyim olsa da, emin değilim anlaşılmak istediğimden.
Sayfa 284
..Ve birgün kitaplarından başını kaldırdığında, kendisiyle birlikte bütün dünyanın yaşlandığını farketmişti…
"Hüzün denilen şey tıpki siyah, dalgalı saçlarının arasına nasılsa yerleşivermiş beyaz bir saç teline benziyordu. Hüzün kopardıkça çoğalıyor, çoğaldıkça arsızlaşıyordu."
… Bazen, hakikat bütün çirkinliği ve çirkefiyle karşıma dikildiğinde, akıbetimi allayıp pullamak, süsleyip püslemek gelmiyor içimden. Böyle zamanlarda gözlerimi kapatıp, usulca arkama yaslanıyorum ve küfre özenen kelimelerin dişlerimin arasında bıraktığı o kekremsi tatla oyalanıyorum.
Bambaşka hikayelerden damıtılmış iki ayrı yarım birbirine kavuştuğunda, çember tamamlandı.Biliyordu zaten. Hiç şüphe etmemişti birken iki olanın, ikiyken sıfır olabileceğinden..
Ne çok sevmişti onu. Yüreğindeki huzursuzlukların zamanla dineceğine, aşklarının her şeyin üstesinden geleceğine inanmıştı evliliklerinin başında. Çektiği acıları başkalarına acı saçarak dindirmeye çalışacağını aklının ucundan bile geçirmemişti..
Acı çekiyordu… Acı midesini dişliyor, boğazını tırmalıyor, yüreğini kanatıyordu... Acı her taraftaydı... Ayak parmaklarında, ellerinde, bileklerindeydi acı; uğuldayan kulaklarında, tıkanan damarlarında, hatta kirpiklerindeydi… "Eğer buzlu bir suya düşmüşsem, donmalıyım" diye düşündü… "Eğer donmuşsam, hissetmemeliyim..." "Eğer hissetmiyorsam, acı çekmemeliyim"…
elini gökkubbeye daldırdı / usulca çekti ağları / heccavın harflerinden / bir avuç dolusu topladı / hesapladı / indi merdiven / başladı / serüven / çocukluğu arkasından bağırdı / gölgesi seyirtti peşinden / gıcırdadı kapı / zühre hiç tanımadığı ablasının ismini sayıkladı / yağmur hızlandı / yazgıyı saçlarından kavradı / aralandı demir parmaklıklı dış kapı / şeyh süleyman sedef efendi uykusunda ağladı / şehrin sokakları önüsıra uzadı / uzaklarda bir yerlerde deli bir kadın kahkaha attı / yüzünün yarısı / sızım sızım sızladı / içeriyi yuttu dışarısı / dönüş yolunu bulabilmek için değil / bir daha aynı yola adım atmamak için / heccavın harflerini / bildiği bütün kelimeleri / geçtiği sokaklara / saça saça / başladı koşmaya.