"Hangi sultan oğlunu savaşa sürmüştü ve hangi sultan şehitleri üzerine ağlamıştı. Selahaddin benzemiyordu başka sultanlara. O adeta Hicretten beş asır sonra dirilmiş bir sahabeydi. Bir Ömer'di, bir Ubeyde bin Cerrah'tı, bir Halid bin Velid'di. "
O kitabını okumaya ve ağlamaya devam etti. Gözyaşları öyle boşalıyor, hıçkırıkları öyle yükseliyordu ki içerdekiler sebebini bilmedikleri halde onlar da ağlamaya başladı .
Selahaddin'in tek umudu Allah'tı. Geceleri tek başına kaldığında seccadesi ıslanıncaya kadar secdelerde ağlıyor , ağlıyor , ağlıyor ve dua ediyordu. Rabbi elbette duasına icabet edecek ve yardımını gönderecekti. Tek kişi bile Allah için elinden geleni yapıp da dertlere çare olmayınca Allah onun çabasını boşa çıkarmazdı .