Selam millet! Nasılsınız? Ben biraz yorgunum ama idare ediyorum.
Uzun zamandır bir kitapta ağlamadığımı ve artık ağlamak istediğimi hikayelerimi takip edenler bilir. Tam da yine böyle 'Ağlamak istiyorum!' diyerek dolandığım bir gün artık bu kitabı okuma vaktinin geldiğini düşündüm ve kitaba başladım. Gerçekten kitaptan çok fazla beklentiye
Kitap sürekli övgüyle söz ediliyordu ama benim için fazla acıklı ve bazen de sıkıcıydı.
Bana göre Nell, Kyle'nın ölümüne kadar iyi bir karakterdi. Sonrasında kız yeri geldi psikopata bağladı. En saçma olan kısım ise Nell'in ailesi kızlarını çok seviyor(!) ama böyle bir durumda kıllarını bile kıpırdatmıyorlar. Nell'in onlara asıl ihtiyacı olduğu zaman kızın düzelmesi için hiçbir şey yapmadılar, sürekli kendi halinde bırakıp durmuşlar.Neyse ki Colt vardı.
Hikayede bana göre sürekli acıklı duygular sokulup durulmuş ama hiçbirinde fazla bir derinlik yoktu. Tam olarak öylesine yazıp bırakayım durumu yoktu ama yine de bir şeyler eksikti bence.
Ben çok ama çok beğendim! Gerçekçi, etkileyici, keyifli, hüzünlü ama bir o kadar da insana umut veren, sevginin en güzel ilaç olduğunu anlatan çok güzel bir kitaptı. Beklentimin çok üzerinde çıktığını itiraf etmeliyim. Kaybetmenin, paylaşmanın, hasar görmüş ruhların kendisini bulmasını anlatıyor. Ayrıca köpük, sıradan aşk romanlarından sıkılanlar için şiddetle tavsiye ediyorum.
peşlerini bırakmayan hayaletleriyle yaşamayı öğrenmiş -bir o kadar da alışamamış -yaralarını sarmaya çalışan iki aşık...
birbirlerine sarılarak tutunarak yaşamaya devam etmeyi öğreten Colton...
eski sevgilisinin onun yüzünden öldüğünü düşünen suçluluk duygusuyla yanıp tutuşan Nell...
